شهره علی‎محمدی

بی اختیاری استرسی ادرار (USI) اصطلاحی است که برای توصیف دفع غیرارادی ادرار طی فعالیت فیزیکی به کار می رود. با توجه به این که این امر از نظر بهداشتی و روانی، کیفیت زندگی نوجوانان را تحت تاثیر قرار می دهد، بر آن شدیم که طی مطالعه ای فراوانی بی اختیاری استرسی ادرار را در دختران سنین ۱۷-۱۵ سال دبیرستان های همدان را در سال تحصیلی ۷۹-۷۸ برآورد نماییم. نوع مطالعه به صورت توصیفی- مقطعی، و نحوه نمونه گیری خوشه ای سهمیه بندی بود. براساس اطلاعات آماری به دست آمده از مطالعه در بررسی ۷۱۱ پرسشنامه، فراوانی بی اختیاری استرسی ادرار، ۲۳.۶ درصد معادل ۱۶۶ نفر بود. همچنین، ۷۶.۴ درصد یعنی ۵۴۵ نفر از افراد مورد مطالعه، به این وضعیت دچار نبودند. توزیع سنی شیوع USI به تفکیک بدین صورت بوده است: در رده سنی ۱۵ سال ۲۴ درصد، ۱۶ ساله ۳۵.۸ درصد و ۱۷ ساله ۴۰.۱ درصد. با توجه به یافته های ما شیوع USI با افزایش سن افزایش می یابد و بیشترین شیوع آن در حین خندیدن بوده است. ضربه به لگن و عفونت مجرای ادراری نیز از عوامل مساعد کننده وقوع USI می باشد. ۲۷ درصد از مادران دختران مبتلا به USI نیز دچار USI بوده اند که احتمال وجود عوامل ژنتیکی را مطرح می کند. به علاوه، مطابق یافته های ما، بیشترین میزان USI در فاز استروژنی رخ می دهد و در فاز پروژسترونی، هیچ موردی از USI به دست نیامد. به طور کلی فراوانی بی اختیاری استرسی ادرار در دانش آموزان دختر ۱۷-۱۵ ساله شهرستان همدان برابر با ۲۳.۶ درصد بوده است.

Urine stress incontinence (USI), بی اختیاری استرسی ادرار