محمدامین پورحسینقلی
ابراهیم حاجی زاده
علیرضا ابدی
آزاده صفایی
بیژن مقیمی دهکردی
محمدرضا زالی

زمینه و هدف : سرطان معده یکی از سرطان های عمده در جهان است که همچنان بخش قابل توجهی از آن در مراحل پیشرفته بیماری تشخیص داده می شود. این مطالعه به منظور تحلیل عوامل مرتبط با بقای بیماران مبتلا به سرطان معده با استفاده از مدل رگرسیون لگ نرمال انجام پذیرفت.   روش بررسی : در این مطالعه گذشته نگر به ۷۴۶ پرونده بیمار مبتلا به سرطان معده که از بهمن ۱۳۸۱ لغایت دی ماه ۱۳۸۵ در بخش گوارش بیمارستان طالقانی تهران تحت درمان بودند؛ مراجعه شد و با تماس تلفنی اطلاعات مربوط به بقای بیماران جمع آوری گردید. جنسیت، سن در زمان تشخیص بیماری، سابقه خانوادگی سرطان، اندازه تومور و وجود متاستاز به سایر اندام ها به عنوان عوامل دموگرافیک و بالینی به مدل لگ نرمال وارد شدند و از خطر نسبی (RR) برای تفسیر نتایج استفاده گردید.   یافته ها : نتایج حاصل از آنالیز تک متغیری نشان داد که خطر نسبی مرگ در بیمارانی که در زمان تشخیص بیماری بیشتر از ۴۵ سال سن داشتند؛ به طور معنی داری بالاتر بود (RR=۱.۰۱ ۹۵% CI, ۱.۰۱-۱.۰۳). همچنین در بیماران با تومور بزرگ تر از ۳۵ میلی متر (RR=۱.۶۴, ۹۵% CI, ۱.۰۷-۲.۲۵) و نیز بیمارانی که سرطانشان متاستاز داده بود (RR=۲.۱۴, ۹۵% CI, ۱.۶۰-۲.۸۶) ؛ نتایجی مشابه در آنالیز چندمتغیری برای اندازه تومور (RR=۲.۰۴, ۹۵% CI, ۱.۲۳-۳.۳۳) و متاستاز (RR=۲.۰۱, ۹۵% CI, ۱.۱۳-۳.۵۶) به دست آمد.   نتیجه گیری: این مطالعه نشان داد که تشخیص سرطان معده در سنین پایین تر و مراحل ابتدایی توسعه آن، منجر به افزایش قابل توجهی در میزان بقای بیماران و کاهش خطر نسبی مرگ می گردد.

Gastric cancer, Prognostic factors, Log-normal regression, سرطان معده, عوامل مرتبط, رگرسیون لگ نرمال