داود واثقی خوندابی - Yazd university, Yazd, Iran
مهدی ملک ثابت - Yazd university, Yazd, Iran

در این جستار که مبتنی بر مطالعات کتابخانه­ای و با  شیوه توصیفی- تحلیلی است، مباحث «فنا» و «وحدت وجود» در مثنوی مولوی و مثنوی های سلطان­ولد (ابتدانامه، رباب نامه و انتهانامه) به صورت تطبیقی بررسی می­شود؛ بر اساس نتایج این پژوهش آشکار می­گردد که فنا از اساسی­ترین آموزه­های مولانا و سلطان­ولد است. در نظرگاه آنان سالک تا زمانی که به مرتبه فنا نرسد، نمی­تواند پای به معراج گذارد و با رسیدن به آستان قرب الهی، سیمای حضرت خداوند را در قلب خود مشاهده کند؛ بنابراین بقای حقیقی، در فنای نفس است نه عمارت آن. مولانا و سلطان­ولد همچنین کثرات را اموری اعتباری دانسته، معتقدند که هستی حقیقی یگانه است، لیکن درک این وحدت تنها برای کسانی میسر است که هستی مجازی خود را در برابر پروردگار بسوزانند. مولانا و سلطان­ولد از اتحاد خداوند و انسان کامل سخن می­گویند و جان مردان الهی را یگانه می پندارند

Molavi, Sultan Valad, Masnavi Manavi, Sultan Valad Masnavies, Fate, Unity of Existence, مولوی, سلطان ولد, مثنوی معنوی, مثنوی های سلطان ولد, فنا, وحدت وجود.