سید محمود رضا غیبی - Islamic Azad university,Marand branch

مثنوی معنوی به عنوان یکی از کتب مهم عرفانی، جایگاه مهمی در تبیین هستی شناسی انسان دارد، آنگونه که با رازگشایی آن می توان به بسیاری از مفاهیم والای عرفانی و انسانی دست یافت. یکی از موضوعات مهم این اثر بزرگ، رازدانی و رازداری است. ژرفترین جای مثنوی هم جایی است که پای راز و رازداری در میان است. مولوی خود از رازدارانی است که راز را همچون بیضه ای در کلاهش مخفی کرده است و تلاش او برای نگفتن، خود، منجر به گفتن می شود. نگارنده سعی کرده است ضمن پرداختن به ارتباط راز با حیرت، یقین و زندگی پیامبران و اولیا، با ذکر شواهد متعدد از مثنوی معنوی، خطوط اصلی تفکر مولوی را تبیین نماید. مقاله، در سه بخش مقدمه در مورد راز، اصطلاح شناسی راز در مثنوی و جلوه های راز در مثنوی تنظیم شده است که در بخش سوم مقاله، به بررسی نی نامه، واقفان راز، لایقان راز، موانع افشای راز، عوامل افشای راز، نتایج رازدانی و افشای راز پرداخته شده است.

Islamic Mysticism, Molavai, ManaviManavi, Secret, Secret-Knowing, Unutterably, Perplexity and Ignorance., عرفان اسلامی, مولوی, مثنوی معنوی, راز, راز دانی, بیان ناپذیری, حیرت و غفلت.