نگرش عرفا بر مضمون حدیث تفرقه با تاکید بر مولوی
عنوان مقاله: نگرش عرفا بر مضمون حدیث تفرقه با تاکید بر مولوی
شناسه ملی مقاله: JR_ERFAN-9-33_007
منتشر شده در در سال 1396
شناسه ملی مقاله: JR_ERFAN-9-33_007
منتشر شده در در سال 1396
مشخصات نویسندگان مقاله:
علی فتح اللهی - Associate Professor, Islamic Azad University of Khorramabad, Khorramabad, Iran
حبیب مکارم نژاد - Ph.D. Candidate
خلاصه مقاله:
علی فتح اللهی - Associate Professor, Islamic Azad University of Khorramabad, Khorramabad, Iran
حبیب مکارم نژاد - Ph.D. Candidate
در کتب ملل و نحل و مصادر روایی،حدیثی از پیامبر(ص) مبنی بر تشتت دیدگاه، میان امتهای یهود، نصارا و اسلام موسوم به«حدیث تفرقه» یاد میشود. عرفای مسلمان همچون دیگر اندیشهورزان، با ژرفبینی دراین روایت، ضمن تبیین و تحلیل، آن را دستمایه دیدگاه تاویل گرایانه و گاه مبتنی بر تسامح دینی یا به عبارتی «فرامذهب اندیشی» خود قرار داده اند. در این میان مولوی بلخی(۶۰۴-۶۷۲) در دیوان شمس وکتاب مثنوی به طرح دیدگاههای خویش در مواجهه با سایر ادیان و مذاهب پرداخته است. وی معانی متفاوتی را از تعبیر «هفتاد و دو»گانه پنداری اهل مذاهب طرح کرده، آن را بر سیاق مکتب عرفانی خویش تفسیر میکند. این نوشتار با روش توصیفی و تحلیل محتوای متون مرتبط،نشان میدهدکه برخی از عرفا با تسامح، هفتادودو مذهب را منازل راه خدا می دانند و قول به فرقه ناجیه را مغایر با رحمت واسعه الهی دانسته، برخی نیز انسان کامل و دیگران هم اهل بیت و اصحاب پیامبر را مصداق واقعی فرقه ناجیه پنداشتهاند.
کلمات کلیدی: Different sects, denominations Najia, mysticism, Rumi and Hadith, اختلاف فرق, فرقه ناجیه, عرفان, مولوی و حدیث تفرقه.
صفحه اختصاصی مقاله و دریافت فایل کامل: https://civilica.com/doc/1724752/