تصویر طبیعت در غزلیات مولوی
عنوان مقاله: تصویر طبیعت در غزلیات مولوی
شناسه ملی مقاله: JR_ERFAN-4-16_004
منتشر شده در در سال 1392
شناسه ملی مقاله: JR_ERFAN-4-16_004
منتشر شده در در سال 1392
مشخصات نویسندگان مقاله:
فاطمه کلاهچیان
نادیا حیدری نیا
خلاصه مقاله:
فاطمه کلاهچیان
نادیا حیدری نیا
یکی از کارآمدترین ابزار برای توضیح مفاهیم عرفانی، «تصویر» است. تجربیات وصف ناپذیر روحانی و امور ناشناخته عارفانه، به وسیله تصاویر ادبی قابلیت تجسم و انتقال مییابند. نقش طبیعت و عناصرش در انواع تصویرپردازی به خصوص تصویرسازی عرفانی، همواره قابل توجه بوده است. پدیدههای متعدد و متنوع طبیعی، کارکردی بینظیر در ملموس ساختن امور ماورایی دارند؛ کاربرد طبیعت در تصویر، یکی از بارزترین شگردهای عرفانی- ادبی مولانا به شمار میرود. هدف این پژوهش، تحلیل انواع تصاویر مرتبط با طبیعت در غزل مولوی است؛ در جریان تحقق این مقصود، مخاطب از مهمترین نمودهای اجزاء طبیعت و دلایل توجه مولوی به هر پدیده آگاه میگردد و با برجستهترین شیوههای تصویرپردازی شاعر با استفاده از این عناصر آشنا میشود. در میان این دسته از تصویرها، تشبیه پربسامدترین و برجستهترین صورت خیال است و نماد و استعاره، به ویژه استعاره مصرحه، به ترتیب، پس از آن قرار میگیرند. از میان عناصری نیز که مستقیما یا گاهی با واسطه از طبیعت گرفته شدهاند، نمود آسمان و اجرامش بارزتر است. آب و پدیدههای وابسته به آن، گلها، گیاهان، درختان و میوهها و نیز حیوانات و پرندگان، عناصر پرکاربرد دیگرند.
کلمات کلیدی: Mowlavi, Sonnets, Nature, Image, Theosophical poem, مولوی, غزلیات, طبیعت, تصویر, شعر عارفانه.
صفحه اختصاصی مقاله و دریافت فایل کامل: https://civilica.com/doc/1724892/