منیره رئیسی یزدی - دانشگاه اصفهان
شعله امیری - Isfahan university
حسین مولوی - Isfahan university

هدف: هدف از این پژوهش بررسی تاثیر درمان شناختی- رفتاری بر عملکرد حل مسئله ریاضی دانش آموزان دختر دچار اختلال در ریاضیات پایه پنجم ابتدایی شهر یزد بوده است. روش: نمونه پژوهش ۳۰ نفر از دانش آموزان دختر دچار اختلال در ریاضیات پایه پنجم ابتدایی شهر یزد در سال تحصیلی ۸۶-۱۳۸۵ بودند که به روش تصادفی خوشه ای چندمرحله ای با استفاده از آزمون تشخیصی ایران کی مت دچار اختلال در ریاضیات تشخیص داده شدند و درگروه آزمایش و کنترل قرار گرفتند. در مرحله بعدی پیش آزمون حل مسئله ریاضی(فرم الف) بر روی هر دو گروه اجرا شد. سپس گروه آزمایش به مدت ۱۰ جلسه گروهی تحت درمان شناختی – رفتاری قرار گرفت و در پایان مجددا پس آزمون حل مسئله ریاضی (فرم ب) بر روی دو گروه اجرا شد. یافته ها: نتایج به دست آمده از روش آماری تحلیل کوواریانس نشان داد که درمان شناختی رفتاری عملکرد حل مسئله ریاضی دانش آموزان دختر دچار اختلال در ریاضیات که تحت درمان شناختی رفتاری قرار گرفته اند (گروه آزمایش) نسبت به دانش آموزان دختر دچار اختلال در ریاضیات که تحت درمان شناختی رفتاری قرار نگرفته اند (گروه کنترل) را بهبود می بخشد. همچنین بین عملکرد حل مسئله ریاضی، نمرات هوش، نمره امتحان ریاضی ترم قبل، معدل و نمره آزمون تشخیص ایران کی مت آزمودنیها رابطه معناداری وجود داشت، در حالی که بین عملکرد حل مسئله ریاضی با وضعیت اقتصادی اجتماعی آزمودنیها رابطه معنادار وجود نداشت. نتیجه گیری: با استفاده از درمان شناختی- رفتاری می توان عملکرد حل مسئله ریاضی دانش آموزان دختر دچار اختلال در ریاضیات را بهبود بخشید.

Mathematics disorder, cognitive–behavioral therapy, problem-solving, درمان شناختی- رفتاری, حل مسئله ریاضی, اختلال در ریاضیات