علی دهقان احمد آباد - گفتار درمان

هدف: هدف از انجام این پژوهش بررسی تعامل کلامی بین مادر و کودک دارای لکنت و مقایسه آن با کودکان بدون لکنت است. روش: از بین مراجعه کنندگان دارای لکنت به کلینیکهای گفتاردرمانی شهرستان رباط کریم در دو ماه مهر و آبان ۱۳۸۴، ۲۰ کودک به همراه مادرانشان به صورت تصادفی انتخاب شدند و نمونه های گروه مقایسه نیز از بین دانش آموزان ناحیه یک شهرستان رباط کریم که با گروه اول همتا شده بودند، انتخاب شدند. از ۴۰ جفت مادر و کودک، ۲۰ جفت شامل مادر طبیعی و کودک دارای لکنت بودند که از میان کودکان ۱۸ نفر پسر و ۲ نفر دیگر دختر بودند که دارای میانگین سنی۹/۸ (دامنه۲/۷ -۴/۱۲) بودند و ۲۰ جفت دیگر شامل مادر و کودک بدون لکنت بودند که به لحاظ جنسی و سنی با گروه مقایسه، منطبق شده بودند و متوسط سنی کودکان آنها نیز ۹/۸ (۰/۷-۱/۱۲) سال بود.کودکانی که دارای مشکلات شنوایی، تولیدی ، صوت، زبان، روانی و عاطفی، جسمانی و یا روانی گفتار(در کودکان بدون لکنت) بودند، از مطالعه حذف شدند.از هر گروه یک نمونه گفتاری به مدت ۱۵ دقیقه ضبط شد که ۵ دقیقه اول شامل تعامل کلامی کودک با درمانگر و ۱۰ دقیقه باقی شامل تعامل کلامی مادر و کودک در هنگام کامل کردن یک پازل تصویری بود که همه این تعاملات با دستگاه ضبط صوت ضبط و در نهایت پیاده شد. یافته ها: میانگین امتیازات در تمامی اجزای ارتباطی هم در گروه مادران کودکان دارای لکنت در مقایسه با گروه مادران کودکان بدون لکنت و هم در گروه کودکان دارای لکنت در مقایسه با همتایان عادی شان به جز در تعداد کل کلمات تفاوت معناداری باهم نداشتند؛ تنها تفاوت معنادار بین مادران کودکان دارای لکنت و بدون لکنت در تعداد کل کلمات به کار رفته بود(۰۳۷/ P=)؛ بدین معنا که مادران دارای کودکان دارای لکنت از میزان کلمات بیشتری نسبت به مادران کودکان عادی استفاده می کردند و از سویی دیگر بین میزان کلمات استفاده شده در کودکان دارای لکنت و گروه مقایسه نیز تفاوت معناداری وجود داشت(۰۴۹/۰P=). نتیجه گیری: نتایج نشانگر تفاوتهایی در تعامل کلامی و بالا بودن سرعت گفتاری مادران کودکان دارای لکنت و فرزندان دارای لکنت در مقایسه با گروه مقایسه است. یافته های این پژوهش بر تعاملهای کلامی در درمان کودکان دارای لکنت تاکید می کند.

verbal interaction, stuttering, speed of speaking, لکنت, تعامل کلامی, سرعت گفتار مادران