بیتا بیجاری
علی عباسی

مقدمه: دروس علوم پایه در دانشجویان پزشکی در فهم دروس بالینی و ارزیابی وضعیت تحصیلی در مقاطع بعدی تحصیلی از اهمیت ویژه ای برخوردار است. هدف از این مطالعه بررسی اعتبار پیش بینی امتحان جامع علوم پایه در موفقیت تحصیلی دانشجویان پزشکی در مقاطع بالاتر بود. روش ها: در این مطالعه توصیفی مقطعی دانشجویان پزشکی دانشکده پزشکی بیرجند در چهار ورودی ۱۳۸۱ تا ۱۳۸۴ به صورت سرشماری انتخاب شدند. اطلاعات مربوط به۱۴۵ دانشجو شامل نمرات امتحان جامع علوم پایه و پیش کارورزی، معدل دوره بالینی و معدل کل دانشجویان از پرونده آنان استخراج شد. داده ها با استفاده از آزمون های t test، آنالیز واریانس و ضریب همبستگی پیرسون مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج: میانگین نمره علوم پایه و نمره پیش کارورزی در دانشجویان به ترتیب ۲۷/۱۹±۸۶/۱۲۸ و ۸۲/۱۸±۵۴/۱۱۸ و میانگین معدل بالینی و معدل کل دانشجویان به ترتیب ۹۶/۰±۰۹/۱۷ و ۰۴/۱±۷۷/۱۶ بود. اختلاف میانگین نمرات علوم پایه و پیش کارورزی در دو جنس از نظر آماری معنادار نبود. ضریب همبستگی پیرسون بین نمره علوم پایه با معدل بالینی و نمره پیش کارورزی و معدل کل دوره پزشکی به ترتیب ۵۶/۰و ۵۵/۰ و ۶۸/۰محاسبه شد. نتیجه گیری: همبستگی متوسط تا بالای بین نمره امتحان جامع علوم پایه با نمرات مقاطع بالاتر در دوره پزشکی مشخص می کند که می توان از آزمون علوم پایه به عنوان ابزار معتبری برای شناسایی دانشجویان در معرض عدم موفقیت تحصیلی در دوره های بعدی تحصیل استفاده کرد.

Comprehensive basic science examination, academic performance, predictive validity, medical student., امتحان جامع علوم پایه، موفقیت تحصیلی، اعتبار پیش بینی، دانشجوی پزشکی