زهرا موفقی
عباس مکارم
نرگس بیرقی
فخرالسادات حسینی
محمد فارسی

مقدمه: گوش دادن به بیمار برای طبابت و مراقبت از بیمار ضروری است. مطالعه حاضر با هدف تعیین زمان داده شده به بیماران برای توضیح علت مراجعه، قبل از قطع صحبت بیمار و تغییر جریان مصاحبه توسط اعضای هیات علمی دانشکده پزشکی مشهد انجام گردید. روش ها: مطالعه حاضر یک پژوهش توصیفی مقطعی است که در در سال ۹۰-۱۳۸۹ انجام شده است. نمونه پژوهش ۳۰ پزشک عضو هیات علمی دانشکده پزشکی مشهد بود که به روش طبقه ای و به صورت تصادفی انتخاب گردیدند. ابزار اندازه گیری زمان بر حسب دقیقه و ثانیه، کرونومتر از نوع Fortex و ابزار ضبط صوت یک دستگاه MP۳ بود. اطلاعات مربوط به ۳۳۰ ویزیت به روش مشاهده غیر مشارکتی جمع آوری گردید. داده ها به وسیله نرم افزار JMP۴ و با آزمون های ANOVA, T TEST، همبستگی پیرسون، رگرسیون خطی و مجذور کای تجزیه و تحلیل گردید. نتایج: میزان مشارکت پزشکان ۴۶% و بیماران ۹۳% بود. پزشکان هیات علمی میانگین ۴۷ سال سن داشته و ۷۰% مرد و ۶۷% استادیار بودند. داده های ۳۲۰ مشاهده آنالیز شد. به طور متوسط پزشکان ۵۵/۰±۵/۹ ثانیه پس از این که بیماران توضیحات خود را شروع می کردند، صحبت آنها را قطع و مسیر صحبت را تغییر می دادند. فرصت بیماران برای توضیح علت مراجعه، با مدت کل مشاوره همبستگی مثبت معنادار (۲۱/۰, r= ۰۰۰۱/۰p<) و با تعداد بیماران نوبت داده شده، همبستگی منفی معنادار و تابعیت خطی داشت (۱۵/۰-=r ,۰۰۷/۰p<). نتیجه گیری: این پژوهش نشان داد که اعضای هیات علمی در مقایسه با مطالعات مشابه در سایر کشورها، مهلت کمتری برای صحبت به بیماران می دهند. نظر به رسالت خطیر اساتید در تربیت پزشکان آینده، انجام پژوهش هایی جهت تعیین استانداردهای طبابت و حداکثر حجم مجاز کار پزشکان توصیه می گردد.

Listening, Communication Skills, Clinical Consultation, Professionalism, Faculty., گوش کردن، مهارت های ارتباطی، مشاوره بالینی، رفتار حرفه ای ، اعضای هیات علمی