معصومه ایمانی پور
محمد جلیلی
عظیم میرزازاده
ناهید دهقان نیری
حمید حقانی

مقدمه: ارزشیابی بالینی در آموزش پرستاری به جهت تنوع اهداف و پیچیدگی عملکرد بالینی از اهمیت ویژه ای برخوردار است. رویکرد برنامه ای در ارزشیابی این فرصت را می دهد تا طرح ارزشیابی، چند بعدی و همه جانبه باشد. از آنجا که نظرات استفاده کنندگان از یک برنامه در میزان کاربرد و اثربخشی آن تاثیر دارد هدف این مطالعه بررسی دیدگاه دانشجویان پرستاری و اساتید از به کارگیری رویکرد برنامه ای در ارزشیابی بود. روش ها: این مطالعه توصیفی تحلیلی بر نمونه تمام شماری شامل ۳۸ دانشجوی پرستاری و ۸ استاد در واحد کارورزی مراقبتهای ویژه انجام شد. ارزشیابی بالینی دانشجویان با رویکرد برنامه ای طراحی و به مدت یک ترم تحصیلی اجرا شد. سپس به منظور بررسی دیدگاه اساتید و دانشجویان و تعیین نقاط قوت و ضعف این روش ارزشیابی، از کلیه نمونه ها با پرسشنامه نظرسنجی شد. میزان رضایت افراد نیز با مقیاس بصری ۱۰-۰ مورد ارزیابی قرار گرفت. در پایان داده ها با استفاده از آمار توصیفی و آزمون های تی و تی زوج مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج: میانگین نمره رضایت اساتید و دانشجویان از روش ارزشیابی با رویکرد برنامه ای به ترتیب ۸۲/۱±۷۰/۸ و ۵۰/۱±۶۶/۷ بود. در مجموع ۵/۸۷ درصد اساتید و ۳/۹۷ درصد دانشجویان با استفاده از این روش ارزشیابی برای سنجش عملکرد بالینی دانشجویان موافق بودند. نقاط قوت این روش از نظر دو گروه عبارت بودند از: عینی بودن، پرهیز از سوگرایی، ارائه بازخورد، پوشش دقیق اهداف یادگیری و اختصاصی شدن ارزشیابی. ۵/۸۷ درصد اساتید و ۴۷/۸۹ درصد دانشجویان معتقد بودند ارزشیابی با رویکرد برنامه ای روی فرایند یادگیری تاثیر آموزشی مثبت داشته است. نتیجه گیری: نتایج این مطالعه نشان داد ارزشیابی بالینی با رویکرد برنامه ای به جهت عینی بودن، ارائه بازخورد، اختصاصی بودن، پوشش کامل اهداف یادگیری و تاثیر آموزشی مثبت، مورد پذیرش و رضایت اکثریت اساتید و دانشجویان پرستاری قرار دارد. لذا می توان استفاده از آن را در بعد وسیع و در سایر واحدهای کارورزی مورد توجه قرار داد.

Clinical Performance Assessment, Programmatic Approach, Nursing Student, ارزشیابی عملکرد بالینی، رویکرد برنامه ای، دانشجویان پرستاری