پروانه اباذری
زهره ونکی
عیسی محمدی
مسعود امینی

مقدمه: حدود یک دهه است که پیشگیری و کنترل دیابت در زمره اولویت های نظام سلامت کشور قرار گرفته است و همزمان دوره های آموزشی برای مجریان برنامه، طراحی و اجرا شده است. مطالعه حاضر با هدف توصیف وضعیت آموزش پزشکان عمومی مراقبت کننده از بیماران تحت پوشش برنامه کشوری پیشگیری و کنترل دیابت طراحی و اجرا شده است. روش ها: مطالعه حاضر یک تحلیل کیفی محتوا از نوع مرسوم بوده است. داده ها با انجام مصاحبه های بدون ساختار با هشت نفر از برنامه ریزان مدیریت دیابت در وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی و مسوولان بهداشت و درمان استان اصفهان، و شش نفر از پزشکان عمومی شاغل در واحدها و مراکز دیابت این استان انجام شد. مشاهدات و یادداشت های متعدد در عرصه، اسناد و مدارک موجود و یادداشت های فنی، دیگر منابع جمع آوری داده را تشکیل دادند. از تحلیل دست نوشته ها، واحدهای معنایی،کد ها، مقوله ها و تم های اصلی به دست آمد. برای اعتبار نتایج از تلفیق منابع و روش های جمع آوری داده، مشاهدات مستمر در عرصه، بازنگری متعدد فرایند تحلیل توسط پژوهشگر و تیم تحقیق استفاده شد. نتایج: یافته های حاصل از آنالیز کیفی داده ها منجر به ظهور سه تم و شش زیر تم شامل ۱)آموزش فاقد ساختار، با زیر تم های عدم استمرار آموزش اولیه پزشکان جدید الورود و فقدان بازآموزی، ۲) صلاحیت ناکافی پزشک، با زیر تم های دانش ناکافی و عدم موفقیت در جلب اعتماد بیمار و همکار و ۳) موانع اثربخشی آموزش، با زیرتم های چالش های برنامه ریزی و نظارت ناکافی بر فرایند آموزش پزشک گردید نتیجه گیری: علی رغم اهمیت نقش پزشکان مراکز بهداشتی درمانی در مدیریت دیابت، نتایج مطالعه حاضر نشان دادکه آموزش این پزشکان با کاستی های قابل توجهی روبرو است

Medical education, chronic illness, diabetes management, diabetes education, quality improvement., آموزش پزشکی، بیماری مزمن، اداره دیابت، آموزش دیابت، ارتقای کیفیت