علی وفایی نجار
مریم محمدی
بهروز خیابانی تنها
حسین ابراهیمی پور

مقدمه: در حال حاضر بسیاری از دانشگاه های کشور آموزش مجازی را شروع نموده اند اما آموزش مجازی در دانشگاه های علوم پزشکی موضوعی نوپا است. لذا این پژوهش با هدف بررسی نگرش و عملکرد اعضای هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی مشهد نسبت به آموزش مجازی انجام شده است. روش ها: مطالعه حاضر توصیفی و از نوع مقطعی است که در سال ۱۳۸۸ انجام شده است. جامعه پژوهش شامل کلیه اعضای هیات علمی دانشکده های دانشگاه (۳۶۰ نفر) بوده و حجم نمونه ۸۶ نفر بوده که به روش طبقه ای و تصادفی ساده انتخاب شده اند. ابزار گردآوری داده ها پرسشنامه و داده ها به صورت میدانی گردآوری شده و در نهایت با استفاده از نرم افزار SPSS مورد تحلیل قرار گرفت. نتایج: ۶۵ درصد نمونه مرد و ۳۵ درصد زن بوده اند. ۵/۴۶ درصد سابقه فعالیت آموزشی کمتر از ۵ سال و ۵/۳۹ درصد سابقه بالای ۱۰ سال داشته اند. به صورت کلی ۷/۹۰ درصد افراد مورد پژوهش با پیاده سازی آموزش مجازی موافق، ۷/۴ درصد کاملا موافق و ۷/۴ درصد هم کاملا مخالف بوده اند. همچنین تاکنون ۵/۴۶ درصد افراد در تولید محتوای الکترونیکی مشارکت داشته و ۹/۳۴ درصد از آموزش مجازی در تدریس خود استفاده نموده اند. یافته ها در خصوص شیوه های مورد استفاده جهت تدریس نشان می دهد که این افراد بیشتر از روش سخنرانی (۳/۱±۷۲/۳) و بحث گروهی (۰۷/۱±۴۷/۳) استفاده کرده اند. نتیجه گیری: با توجه به نگرش مثبت و عملکرد اعضای هیات علمی در مورد نظام آموزش مجازی پیشنهاد می گردد زمینه لازم جهت طراحی و حرکت به سمت اجرای نظام آموزش مجازی در آموزش های رسمی دانشگاه علوم پزشکی فراهم گردد.

E-Learning, Faculty Performance, Performer Attitude, آموزش مجازی، عملکرد، اعضای هیات علمی