علی رضا یوسفی
مریم گردان شکن

مقدمه: ایجاد و ارتقای یادگیری خودراهبر، یکی از اهداف مهم آموزش عالی محسوب می شود چرا که انتظار می رود دانشجویان به سطحی از توانمندی های فردی برسند که بدون قرار گرفتن در یک نظام آموزشی ویژه، بتوانند نیازهای آموزشی خود را شناسایی کرده و در جهت رفع آن بکوشند و در نهایت یادگیری خود را مورد ارزشیابی قرار دهند. روش ها: این پژوهش یک مطالعه مروری بر برخی از مقالات منتشر شده در زمینه یادگیری خودراهبر از سال های ۱۹۹۰ تا ۲۰۰۸ می باشد. نتایج: مرور پیشینه پژوهش نشان می دهد که یادگیری خودراهبر رشدی صعودی داشته و روندی رو به توسعه دارد. نتیجه گیری: به دلیل مزایای یادگیری خودراهبر، توجه بنیادی به این نوع یادگیری و آموزش های اساسی برای ارتقا ی آن، در سال های اخیر مورد توجه قرار گرفته است.

Self-directed learning, Higher education, Development, یادگیری خودراهبر، آموزش عالی، توسعه