مصطفی نجفی
مجید حمیدی
سلیمان خیری
الهام طاووسی
عارفه عرفان

مقدمه: زبان کلامی جزء اساسی در بیان عقاید ، تعامل اجتماعی و درک امور آموزشی است . برقراری رابطه موثر نیازمند مهارت های زبانی و کلامی است . بالش های آموزشی صوتی شاید بتواند تا حدی راه گشای کودکان با مشکلات رفتاری باشد . هدف از انجام این مطالعه بررسی اثر بالش های آموزشی صوتی در درمان لکنت زبان و اختلال واج شناختی کودکان می باشد. روش ها: این مطالعه از نوع کارآزمایه بالینی می باشد جامعه آماری مطالعه شامل کودکان پیش دبستان تا پایان دبستان مدارس شهرکرد بود مراجعه کننده به کلینیک روانپزشکی اطفال بودند. گروه مربوط به لکنت زبان ۲۷ نفر بودند، که به صورت تصادفی ۱۳ نفر به گروه گفتار درمانی و ۱۴ نفر به گروه گفتار درمانی و بالش آموزشی صوتی تعلق گرفتند. گروه مربوط به اختلال واج شناختی ۳۳ نفر بودند که ۱۷ نفر به صورت تصادفی به گروه گفتار درمانی و ۱۶ نفر به گروه گفتار درمانی و بالشتک آموزشی صوتی تعلق گرفتند. گروه استفاده کننده از روش گفتار درمانی در هفته دو جلسه ، هر جلسه به مدت چهل دقیقه تحت درمان با روش های گفتار درمانی قرار گرفتند و گروه استفاده کننده از بالش ها صوتی علاوه بر گفتار درمانی مشابه گروه شاهد، تحت درمان بالش های آموزشی، هفته ای سه جلسه و هر جلسه به مدت نیم ساعت به مدت یک ماه قرار گرفتند. شدت اختلالات قبل و پس از درمان اندازه گیری و توسط آزمونهای رتبه علامتدار ویلکاکسون و من ویتنی با استفاده از نرم افزار SPSS تجزیه و تحلیل شدند. نتایج: در ابتدای مطالعه شدت لکنت زبان و اختلال واج شناسی در هر دو گروه یکسان بود (۰۵/۰p). اما اختلافی در شدت لکنت زبان و اختلال واج شناسی بین دو گروه مورد و شاهد پس از مطالعه مشاهده نشد (۰۵/۰p<). به عبارتی اضافه نمودن بالشتک آموزشی تاثیری بر درمان لکنت زبان و اختلال واج شناسی نداشته است. نتیجه گیری: اضافه نمودن بالش صوتی به روش معمول درمان (گفتار درمانی) در این مطالعه تاثیر چندانی در درمان لکنت زبان و اختلال واج شناختی نداشته است.

Sound pillow, stuttering, cognitive phonemes impairment, speech therapy, بالش آموزشی صوتی، لکنت زبان، اختلال واج شناختی، گفتار درمانی