محمد دادگسترنیا
وجیهه وفامهر

مقدمه: استفاده از یادگیری الکترونیکی به تنهایی برای دروس عملی و بالینی مقدور نیست. اما استفاده از ترکیبی از روش های مختلف آموزش در کنار این روش مناسب به نظر می رسد. هدف این پژوهش مقایسه اثربخشی دو روش ترکیب آموزش الکترونیک و آموزش در گروه های کوچک با آموزش در گروه کوچک بود. روش ها: در این پژوهش نیمه تجربی، ۷۲ دانشجوی دوره مقدمات پزشکی بالینی دانشکده پزشکی اصفهان در سال ۱۳۸۷ انتخاب و به صورت تصادفی به دو گروه تقسیم شدند. یک هفته قبل از کلاس های معاینه فیزیکی، گروه تجربی لوح فشرده معاینه فیزیکی شوارتز را دریافت نمودند و از آنها خواسته شد که قبل از حضور در گروه های کوچک، معاینه فیزیکی قفسه سینه را تمرین نمایند. یک هفته بعد، به هر دو گروه، مهارت های معاینه فیزیکی قفسه سینه در گروه های کوچک آموزش داده شد. میزان یادگیری از طریق آزمون بالینی ساختاردار عینی اندازه گیری و نمرات دو گروه توسط پرسشنامه ای مقایسه گردید. نتایج با استفاده از نرم افزار SPSS، با آمار تحلیلی و آزمون t آنالیز شد. نتایج: میانگین نمره کل آزمون در گروه تجربی بطور معنی داری از گروه شاهد بالاتر و میانگین نمره رعایت نکات ریز تکنیکی معاینه در گروه تجربی بیشتر از گروه شاهد بود. نتیجه گیری: استفاده از یادگیری الکترونیکی در رویکرد ترکیبی باعث آسان شدن یادگیری فعال و عمیق می گردد. در این مطالعه، با وجود متفاوت بودن منبع علمی لوح فشرده و منبع مورد استفاده در گروه های کوچک، تاثیر قابل توجه آموزش ترکیبی بر میزان یادگیری ملاحظه می شود. بنابراین، تا زمانی که منابع الکترونیک مورد نیاز و کاملا همسو با برنامه آموزشی تهیه گردد، استفاده از منابع موجود مفید خواهد بود.

Effectiveness, E-learning, Physical Examination, Small group, OSCE., اثربخشی، آموزش الکترونیک، معاینه فیزیکی، گروه کوچک، آزمون بالینی ساختاردار عینی