خدیجه نصری
منیژه کهبازی
شکوفه نصری

مقدمه: نظرات گوناگونی در مورد آثار امتحانات جامع پیش کارورزی و علوم پایه بر آموزش و کیفیت زندگی دانشجویان مطرح گردیده است. این مطالعه با هدف بررسی نظرات دانشجویان پزشکی درمورد توانایی ارزیابی و فواید و معایب این امتحانات انجام شد. روش ها: در این مطالعه توصیفی- مقطعی، ۹۱ دانشجو به صورت سرشماری مورد مطالعه قرار گرفتند. ابزار گردآوری اطلاعات، پرسشنامه خودساخته بود که پس از طراحی نمودار درختی، امتیازگذاری و تهیه بانک سوال، مطالعه مقدماتی انجام یافت و بر اساس بررسی روایی صوری و محتوایی سوالات، سوالات نهایی انتخاب گردید. داده ها بانرم افزار SPSS تحلیل گردید. نتایج: نوزده دانشجوی فیزیوپاتولوژی، ۴۴ کارآموز و ۲۸ کارورز در این مطالعه شرکت کردند. دانشجویان، امتحان پیش کارورزی را برای سنجش اطلاعات دانشجو ضروری دانستند ولی در مورد علوم پایه چنین نبود. هر دو گروه معتقد بودند آزمون ها قادر به ارزیابی نتیجه سعی و کوشش چندین ساله و مهارت و نگرش دانشجو نیستند و فراگیری معلومات برای این آزمون ها در حل سوالات بالینی در برخورد با بیمار بی تاثیر است، این امتحانات با ایجاد استرس زیاد، سبب مختل شدن زندگی دانشجو می شود، و نتایج امتحانات موقتی است و اثر کاربردی ندارد. نتیجه گیری: اکثر دانشجویان امتحانات جامع را روش مناسبی برای سنجش مهارت های عملی نمی دانند وعدم قبولی در امتحان، برابر با شش ماه وقفه در دوران تحصیل آنان خواهد بود. شاید بهتر باشد امتحانات با شیوه OSCE و با فواصل کمتر، جانشین این دو امتحان جامع شوند و به امتحانات انتهای هر بخش در ارزشیابی دانشجو، بهای بیشتری داده شود.

Viewpoints, Medical student, Comprehensive exams, Basic Sciences, Preinternship., نظرات، دانشجوی پزشکی، امتحانات جامع، علوم پایه، پیش کارورزی