محمد گرک یراقی
مسیح صبوری
مریم آویژگان
امرالله ابراهیمی
محمدرضا ذوالفقاری

مقدمه: دستیار به عنوان یکی از افراد توانمند آموزشی می تواند از هر فرصتی برای آموزش کارورزان و دانشجویان استفاده کند. هدف از این مطالعه، تعیین نظرات کارورزان در مورد وضعیت آموزش دستیاران به آنها بود. روش ها: در یک مطالعه توصیفی- مقطعی در بیمارستان های آموزشی دانشگاه علوم پزشکی اصفهان، تعداد ۵۴ کارورز در ۶ ماهه آخر دوره پزشکی بطور تصادفی ساده به عنوان نمونه انتخاب شدند. جمع آوری اطلاعات با پرسشنامه های محقق ساخته بود که کارورزان آن را به صورت خودایفا تکمیل می کردند. داده ها با نرم افزار SPSS به صورت جدول فراوانی، میانگین وانحراف معیار مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج: میانگین و انحراف معیار نمره نظرات کاروزان در مورد آموزش دستیاران به آنها به تفکیک در حیطه های دانش ۹/۱۰۲/۵۸، عملکرد ۵/۱۲۶۶، ویژگی های فردی ۳/۱۳۷/۵۰، مفیدترین عرصه آموزش ۱۷۶۴، فرایند آموزش ۸/۱۴۴۵ و توانمندی ها و مسوولیت آموزشی ۱۳۸/۵۶ برمبنای نمره ۱۰۰ به دست آمد. به نظر ۴/۷۰ درصد کارورزان، دستیاران سال اول انگیزه بیشتری برای آموزش دارند. درمانگاه و اورژانس شرایط مناسب تری برای آموزش توسط دستیاران است ولی دستیاران وقت کمی برای آموزش صرف می کنند. حجم کار بالای کارورزان و هدفمند و برنامه دار نبودن فرایند آموزش دستیاران از مشکلات مطرح شده آنان است. نتیجه گیری: نمرات ارائه شده کاروزان به وضعیت آموزش دستیاران به آنها، در حد متوسط بود. نقش آموزشی دستیاران در بخش های مختلف متفاوت و بیانگر آن است که آنان بهتر از شرایط فعلی می توانند در امر آموزش سهیم باشند. ارائه کارگاه های آموزش روش تدریس به دستیاران و بررسی موانع آموزش مفید خواهد بود.

Residents, Interns, Education., دستیاران، کارورزان، آموزش.