عظیم میرزازاده
سامان توکلی
کامران یزدانی
مهشید تاج

در سال های اخیر، بحث های بسیاری در مورد مفهوم اعتباربخشی (Accreditation) و چگونگی استقرار ساختارهای اعتباربخشی در کشور در جریان بوده است. اهمیت موضوع زمانی بیشتر می شود که در نظر آوریم در موارد متعددی از راهکارهای برنامه سوم توسعه اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی نیز، به امر تقویت فرایند اعتباربخشی در آموزش پزشکی اشاره شده است. بطور خلاصه می توان گفت اعتباربخشی عبارت است از اعطای مجوز یا تایید صلاحیت یک واحد آموزشی که بر اساس قضاوت خبرگان حوزه مربوطه، ضوابط از پیش تعیین شده را رعایت کرده باشد. در شاخه پزشکی، اعتباربخشی دوره های آموزشی دانشکده پزشکی مشخص می کند که آیا آن دانشکده، استانداردهای ملی در زمینه سازمان، عملکرد و کارآیی دوره آموزشی پزشکی عمومی و یا دوره آموزشی هر یک از رشته های تخصصی را رعایت کرده است یا خیر؟ وضعیت آموزش پزشکی کشور ما، مشابه آنچه در طی دو دهه آخر قرن بیستم در جهان شاهد آن بوده ایم، با گسترش سریع و بی رویه آموزش پزشکی (به ویژه در مقطع پزشکی عمومی) مواجه بوده است. از همین رو، شناخت و بکارگیری روش هایی که بتوانند زمینه ساز ارتقای کیفیت در آموزش پزشکی کشور باشند، دارای اهمیت ویژه می باشد. در این زمینه، استقرار ساختارهای اعتباربخشی از جایگاه ویژه ای برخوردار است و در برنامه سوم توسعه و ملحقات آن، توجه ویژه ای به امر راه اندازی و کارآمد نمودن نظام ارزشیابی و اعتباربخشی موسسات و دوره های آموزشی مشاهده می شود. در این مقاله، به بیان مبانی پایه، مراحل استقرار ساختارهای اعتباربخشی و نیز خلاصه ای از وضعیت نهادهای اعتباربخشی آموزش پزشکی در نقاط مختلف جهان می پردازیم.

Aaccreditation, Medical education, Quality assurance, Quality improvement, اعتباربخشی، آموزش پزشکی، تضمین کیفیت، ارتقای کیفیت