سمانه رضوی زاده - دانشجوی دکتری آبخیزداری و عضو باشگاه پژوهشگران جوان - واحد کرج
علی سلاجقه - دانشجویان دانشکده منابع طبیعی دانشگاه تهران
علی عباسی - کارشناس ارشد آبخیزداری

افزایش روزافزون جمعیت انسانی و نیاز به مسکن، منجر به افزایش شدید سطح اراضی مسکونی شده است. این مسئله که با تغییر شدید و دیگری کاربری اراضی، که از اراضی مرتعی و جنگلی به سمت اراضی مسکونی و زراعی روبرو است منجر به بروز آثار زیست محیطی پدیده‌ای مانند سیل، خشکی رودخانه‌ها، طه، قنات خوابش.... شده است. هر سوی دیگر این مسئله در تناقض شدید با اصول توسعه پایدار، که به مفهوم حرکت بر روی محور انسان - محیط می‌باشد قرار دارد که می‌تواند منجر به مجروح شدن مسئله توسعه اراضی مسکونی به عنوان یکی از مخاطرات زیست‌محیطی شود. لذا در تحقیقات به منظور بررسی آثار زیست محیطی مسکونی شدن اراضی، رسیدگی توسعه اراضی مسکونی در دبی سیل یا به حوزه آبخیز طالقان ، در قالب سه سناریوی 20، 50 و 100 ساله بررسی شد. این مطالعه با استفاده از مدل HEC-HMS و با استفاده از 10 واقع سیلابی هم‌زمان (دو بیت بارندگی) انجام شد. نتایج نشان دهنده عدم تحصیل توسعه اراضی مسکونی در دبی اوج سیل در دوره 20 ساله و تفسیر ناچیز در دبی که اوج سیل در دوره‌های زمانی 50 و 100 ساله بود چه علت آن را می‌توان وسعت داد چیز اراضی مسکونی در مقابل عرصه‌های طبیعی و کشاورزی در منطقه مطالعاتی طالقان دانست.

اراضی مسکونی ، مدل HEC-HMS ، توسعه پایدار، حوزه آبخیز طالقان