آنتروپوژئومورفولوژی: نقش انسان در تغییر چهره زمین
عنوان مقاله: آنتروپوژئومورفولوژی: نقش انسان در تغییر چهره زمین
شناسه ملی مقاله: JR_NQUA-3-2_002
منتشر شده در در سال 1396
شناسه ملی مقاله: JR_NQUA-3-2_002
منتشر شده در در سال 1396
مشخصات نویسندگان مقاله:
رضا خوشرفتار
خلاصه مقاله:
رضا خوشرفتار
آنتروپوژئومورفولوژی، شاخه تقریبا جدیدی از علم ژئومورفولوژی است که به بررسی نقش انسان در تغییر چهره لندفرمها و اصلاح عملکرد فرایندهای ژئومورفولوژیکی مانند هوازدگی، فرسایش، حمل و نهشتهگذاری میپردازد. افزایش میزان فرسایش خاک در نتیجه تغییر کاربری اراضی، نمونهایی از تاثیرات غیر مستقیم انسان بر فرایندها و لندفرمها است. باتوجه به اینکه نرخ رشد جمعیت، شاخص مناسبی برای ارزیابی کیفی و کمی فرایندهای متاثر از عملکرد انسان، نخواهد بود، معادله پتانسیل آنتروپوژئومورفولوژیکی معرفی شده که دو عنصر اساسی آن درجه توسعهیافتگی(میزان دخالت در محیط) و میزان درک و آگاهی مردم) فرسایش ناشی از عملکرد انسان) است. بر این اساس، هرچه درجه توسعه یافتگی و میزان آگاهیهای زیستمحیطی مردم کمتر باشد، پتانسیل فرسایش ناشی از عملکرد انسان، افزایش خواهد یافت. برای ارزیابی پتانسیل آنتروپوژئومورفولوژیکی با استفاده از روش نیر، ۳۱ کشور از قارههای متفاوت انتخاب و مورد بررسی قرار گرفت و شاخصI آنها بین ۰-۱، محاسبه شد. براساس نتایج به دست آمده، کشورها در سه گروه با پتانسیل آنتروپوژئومورفولوژیکی کم(I<۰.۳۰)، متوسط (۰.۳۰ ≤ I ≤ ۰.۴۹) و زیاد(I ≥ ۰.۵۰) تقسیمبندی شدند. کشورهای مجارستان، ایران و شیلی به ترتیب در گروه پتانسیل آنتروپوژئومورفولوژیکی کم، متوسط و زیاد، قرار میگیرند. بر همین اساس، اقدامات مقتضی مدیریتی و مهندسی باید انجام شود.
کلمات کلیدی: Antropogeomorphology, Degree of Development, Soil erosion, Degree of Perception., آنتروپوژئومورفولوژی, درجه توسعه یافتگی, فرسایش خاک, میزان آگاهی
صفحه اختصاصی مقاله و دریافت فایل کامل: https://civilica.com/doc/1727560/