پرویز غضنفری
مهدی بختیاری
نادر جلالی - موسسه تحقیقات آب و خاک

فرایند کارستی­شدن سنگ­های رسوبی از یک سو باعث بروز آسیب­ به پروژه­های راه و ساختمان، همچنین زمین­های کشاورزی می­شود، از سویی دیگر یک پتانسیل مهم برای منابع آب به حساب می­آید. منطقه الموت در زون ساختاری البرز میانی (مرکزی) قرارگرفته است و دربرگیرنده سازندهای دوران­های دیرینه­زیستی، میانه­زیستی، و نوزیستی است. مهمترین سازندهای کربناته الموت سازندهای سلطانیه، روته، الیکا، لار و تیزکوه می­باشند که در این میان گسترش سازندهای روته، الیکا و تیزکوه بیشتر از سازندهای سلطانیه و لار بوده و دارای اهمیت بیشتری نیز هستند. برپایه بررسی­های میدانی، پدیده­های کارست بیرونی و درونی در منطقه دیده ­شدند. بررسی­های سنجش از دور (RS) با بهره­گیری از GIS و نرم­افزار ILWIS بر روی تصاویر ماهوارهای لندست و مدل ارتفاع رقومی انجام گرفت. خطواره­های سازندهای کربناته منطقه از تصاویر ماهواره­ای و نقشه­های زمین­شناسی برداشت شد. این پژوهش نشان داد که میزان فشردگی خطواره­ها در سازند الیکا و روته نسبت به دیگر سازندهای منطقه بیشتر است. همچنین فشردگی شبکه آبراهه ها در سازند تیزکوه بیشتر از سازندهای الیکا و روته است که نشان از رابطه وارونه با تراوایی سازندها دارد. برپایه تلفیق بررسی­های توصیفی و داده­های کمی، به ترتیب و  از زیاد به کم: سازندهای الیکا، روته، تیزکوه، لار و سلطانیه دارای بیشترین شدت کارستی­شدن بوده­اند.

Alamut, Central Alborz, Dissolution, GIS, Karst, البرز میانی, الموت, انحلال, کارست, GIS