سمانه دهقان - Department of Environmental Health Engineering, Faculty of Public Health, Mazandaran University of Medical Sciences, Sari, Iran.
مهدی فلاح - Department of Biostatistics, Faculty of Public Health, Mazandaran University of Medical Sciences, Sari, Iran.
ابوالفضل حسین نتاج - Department of Environmental Health Engineering, Student Research Committee, Mazandaran University of Medical Sciences, Sari, Iran.
نرجس یعقوبی - Department of Environmental Health Engineering, Student Research Committee, Mazandaran University of Medical Sciences, Sari, Iran.
نسیم قهرانی - Education Development Center, Mazandaran University of Medical Sciences, Mazandaran, Sari, Iran.

چکیده مقدمه: به دلیل اهمیت فرآیند یاددهی و یادگیری در فضای مجازی و لزوم اثربخشی آن و ارتقای کیفیت آموزش، مطالعه حاضر در سال ۱۴۰۰ انجام شد تا کیفیت آموزش مجازی کووید- ۱۹ از دیدگاه دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی مازندران مورد بررسی قرار گیرد. روش ها: این مطالعه توصیفی- تحلیلی- مقطعی در سال تحصیلی ۱۴۰۱-۱۴۰۰ بر روی ۲۰۵ دانشجوی در قالب آموزش مجازی گذرانده بودند، انجام شد. ابزار گردآوری داده ها، پرسشنامه ای محقق ساخته حاوی۲۰ سوال بوده است. برای تجزیه و تحلیل داده ها از نرم افزارهای Amos و SPSS استفاده شد. یافته ها: میانگین نمره کیفیت آموزش مجازی ۷۹/۱۷±۹/۶۱ و همچنین حداقل و حداکثر نمره به ترتیب برابر با ۲۱ و ۷۹ بود. به صورت کلی ۴/۲۲ درصد از دانشجویان به کیفیت آموزش نمره نامطلوب، ۲/۵۱ درصد نمره نسبتا مطلوب و ۴/۲۶ درصد نمره مطلوب دادند. بعلاوه متغیرهای سال ورود دانشجویان، مقطع تحصیلی، وضعیت اشتغال، دانشکده و سن دارای ارتباط معنی دار با نمره کیفیت آموزش مجازی بودند(۰۵/۰P-Value<). نتایج آزمون تحلیل عاملی تاییدی وجود رابطه مستقیمی بین نمرات حیطه ها را نشان داد. بر این اساس، ضریب همبستگی بین حیطه محتوای آموزشی و ارزیابی برابر با ۹۶/۰، ضریب همبستگی بین حیطه محتوای آموزشی و تعامل استاد با دانشجو برابر با ۸۷/۰ و ضریب همبستگی بین حیطه ارزیابی و تعامل بین استاد با دانشجو برابر با ۹۱/۰ بود. نتیجه گیری: میانگین هر یک از مولفه‎ های کیفیت آموزش مجازی در دانشگاه علوم پزشکی مازندران در سطح نسبتا مطلوب قرار داشته است. بالاترین میانگین مربوط به مولفه محتوای آموزشی و کمترین میانگین مربوط به مولفه تعامل استاد با دانشجو بوده است. مقدمه: به دلیل اهمیت فرآیند یاددهی و یادگیری در فضای مجازی و لزوم اثربخشی آن و ارتقای کیفیت آموزش، مطالعه حاضر در سال ۱۴۰۰ انجام شد تا کیفیت آموزش مجازی کووید- ۱۹ از دیدگاه دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی مازندران مورد بررسی قرار گیرد. روش ها: این مطالعه توصیفی- تحلیلی- مقطعی در سال تحصیلی ۱۴۰۱-۱۴۰۰ بر روی ۲۰۵ دانشجوی در قالب آموزش مجازی گذرانده بودند، انجام شد. ابزار گردآوری داده ها، پرسشنامه ای محقق ساخته حاوی۲۰ سوال بوده است. برای تجزیه و تحلیل داده ها از نرم افزارهای Amos و SPSS استفاده شد. یافته ها: میانگین نمره کیفیت آموزش مجازی ۷۹/۱۷±۹/۶۱ و همچنین حداقل و حداکثر نمره به ترتیب برابر با ۲۱ و ۷۹ بود. به صورت کلی ۴/۲۲ درصد از دانشجویان به کیفیت آموزش نمره نامطلوب، ۲/۵۱ درصد نمره نسبتا مطلوب و ۴/۲۶ درصد نمره مطلوب دادند. بعلاوه متغیرهای سال ورود دانشجویان، مقطع تحصیلی، وضعیت اشتغال، دانشکده و سن دارای ارتباط معنی دار با نمره کیفیت آموزش مجازی بودند(۰۵/۰P-Value<). نتایج آزمون تحلیل عاملی تاییدی وجود رابطه مستقیمی بین نمرات حیطه ها را نشان داد. بر این اساس، ضریب همبستگی بین حیطه محتوای آموزشی و ارزیابی برابر با ۹۶/۰، ضریب همبستگی بین حیطه محتوای آموزشی و تعامل استاد با دانشجو برابر با ۸۷/۰ و ضریب همبستگی بین حیطه ارزیابی و تعامل بین استاد با دانشجو برابر با ۹۱/۰ بود. نتیجه گیری: میانگین هر یک از مولفه‎ های کیفیت آموزش مجازی در دانشگاه علوم پزشکی مازندران در سطح نسبتا مطلوب قرار داشته است. بالاترین میانگین مربوط به مولفه محتوای آموزشی و کمترین میانگین مربوط به مولفه تعامل استاد با دانشجو بوده است.

Virtual Education, COVID-۱۹ Pandemic, Quality, Medical Students., آموزش مجازی, پاندمی کووید- ۱۹, کیفیت, دانشجویان علوم پزشکی.