هادی صفدری - مربی گروه باکتری شناسی، دانشکده پیراپزشکی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران.
ابوالفضل مقرونی - کارشناس علوم آزمایشگاهی، دانشکده پیراپزشکی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران.
هادی فارسیانی - استادیار گروه باکتری شناسی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران

مقدمه: آسینتوباکتر بومانی، یکی از عوامل مهم عفونت های بیمارستانی است. افزایش مقاومت آنتی بیوتیکی، نگرانی ها را درباره درمان این عفونت ها افزایش داده است. مطالعه حاضر با هدف تعیین حساسیت آسینتوباکتر بومانی نسبت به کلیستین و ایمیپنم با استفاده از حداقل غلظت مهاری (MIC) انجام شد. روش کار: در این مطالعه ۲۷۴۵ نمونه (۲۷۴۵ پلیت) از بیماران بخش های مختلف بیمارستان های قائم (عج) و امام رضا (ع) شهر مشهد در فاصله مهر ۱۳۹۵ تا مهر ۱۳۹۶ جمع آوری گردید. در صورتی که نمونه زخم بود، با استفاده از سواپ استریل پس از ضد عفونی کردن سطح زخم، از قسمت عمقی نمونه برداری انجام گرفت. در مورد ادرار، وسط ادرار در یک ظرف استریل جمع آوری شد و نمونه برنش توسط پزشک توسط سرنگ نمونه گرفته شد. ۱۰۰ آسینتوباکتر بومانی از نمونه ها با تست های بیوشیمیایی همچون محیط کلیگلر، اوره، سیترات، تست اندول و لیزین شناسایی گردید. بررسی حساسیت به آنتی بیوتیک با دیسک دیفیوژن انجام گرفت و توسط MIC (نوارهای E-test) ارزیابی شد. یافته ها: نتایج دیسک دیفیوژن مقاومت کامل نمونه های جدا شده به ایمیپنم را نشان داد که به وسیله نوارهای E-test این نتیجه تایید گردید. تمامی نمونه ها به کلیستین حساس بودند. کمترین میزان MIC به دست آمده ۲۵/۰ میکروگرم بر میلی لیتر و بیشترین میزان MIC، ۲ میکروگرم بر میلی لیتر بود که بر اساس استاندارد CLSI، این نمونه ها حساس در نظر گرفته شدند. نتیجه گیری: مقاومت بالای آسینتوباکتر بومانی به ایمیپنم، نشان دهنده تغییر الگوی مقاومت این باکتری و ناکارآمدی آنتی بیوتیک مذکور برای درمان است، اما کلیستین همچنان موثر می باشد. برای جلوگیری از گسترش گونه های مقاوم به کلیستین، باید از این دارو حدالمقدور کمتر استفاده شود تا مقاومت نسبت به این دارو در آینده ایجاد نگردد.

آسینتوباکتر بومانی, ایمیپنم, کلیسیتین, MIC, E-test