خدامراد مومنی - دانشیار گروه روانشناسی، دانشکده علوم اجتماعی، دانشگاه رازی کرمانشاه، کرمانشاه، ایران.
نسرین جلیلیان - دانشیار گروه زنان و مامایی، مرکز تحقیقات زایمان بیمارستان امام رضا (ع)، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی کرمانشاه، کرمانشاه، ایران.
کامران یزدانبخش - استادیار گروه روانشناسی، دانشکده علوم اجتماعی، دانشگاه رازی کرمانشاه، کرمانشاه، ایران.
زهرا مکاری - کارشناس ارشد روانشناسی عمومی، دانشکده علوم اجتماعی، دانشگاه رازی کرمانشاه، کرمانشاه، ایران.
منصور رضایی - دانشیار گروه آمار زیستی، مرکز تحقیقات باروری و ناباروری، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی کرمانشاه، کرمانشاه، ایران.

مقدمه: اختلال عملکرد جنسی در زنان نابارور ممکن است به طور غیر مستقیم موجب کاهش موفقیت درمان آنان شود، لذا برطرف کردن این اختلال و بررسی نقش بهبود آن بر نتیجه درمان ضروری به نظر می رسد. با توجه به کمبود مطالعات انجام شده در زنان نابارور، مطالعه حاضر با هدف بررسی اثربخشی آموزش مهارت های جنسی بر پیامد درمان زنان نابارور انجام شد. روش کار: این مطالعه کارآزمایی بالینی در سال ۱۳۹۴ بر روی ۲۰ نفر از زنان نابارور ۳۶-۲۲ ساله دارای اختلال عملکرد جنسی که به مرکز ناباروری بیمارستان معتضدی شهر کرمانشاه مراجعه کردند، انجام شد. افراد به صورت تصادفی در دو گروه ۱۰ نفره آزمایش و کنترل قرار گرفتند. برای گروه آزمایش ۱۰ جلسه آموزش مهارت های جنسی به صورت گروهی برگزار شد و گروه کنترل مداخله­ای دریافت نکردند. از پرسشنامه شاخص عملکرد جنسی روزن و همکاران (۲۰۰۰) استفاده شد. تجزیه و تحلیل داده­ها نیز با استفاده از نرم افزار آماری SPSS (نسخه ۱۹) و آزمون­های کولموگروف اسمیرنوف، یو من ویتنی، تی زوجی و دقیق فیشر انجام شد. یافته­­ها: آموزش مهارت­های جنسی، باعث بهبود عملکرد جنسی زنان نابارور شد (۰۰۱/۰=p). همچنین بعد از بررسی ۳ ماهه، تعداد بارداری در گروه آزمایش بیش از گروه کنترل بود، اما این تفاوت از لحاظ آماری معنادار نبود (۲۹۱/۰=p). نتیجه­گیری: با توجه به اثربخشی آموزش جنسی در بهبود عملکرد جنسی زنان نابارور و تاثیر مثبت آن بر باروری، آموزش مهارت‍ های جنسی به روش شناختی - رفتاری، به عنوان یک روش غیر دارویی موثر در سلامت جنسی و باروری پیشنهاد می­شود.

آموزش مهارت‍های جنسی, پیامد درمان, زنان نابارور