مرضیه حسین خانی - کارشناس ارشد حرکات اصلاحی و آسیب شناسی، دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد اصفهان (خوراسگان)، اصفهان، ایران.
فرزانه تقیان - دانشیار گروه فیزیولوژی ورزشی، دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد اصفهان (خوراسگان)، اصفهان، ایران.

مقدمه: فعالیت ورزشی با اولویت تمرینات ترکیبی، ثبات دهنده مرکزی و کگل، به عنوان روشی آسان، کم هزینه، موثر و ایمن برای بهبود کیفیت زندگی پس از زایمان زنان نخست زا محسوب می شود. مطالعه حاضر با هدف بررسی تاثیر تمرینات کگل، ثبات دهنده مرکزی و ترکیبی بر استقامت عضلات مرکزی و کیفیت زندگی زنان نخست زا بعد از اپی زیاتومی انجام شد. روش کار: اینمطالعه کارآزمایی بالینی در سال ۱۳۹۵ بر روی ۳۶ زن نخست زا در شهرستان نجف آباد انجام شد. آزمودنی­ها به طور تصادفی به سه گروه تمرینات کگل، گروه تمرینات ثبات مرکزی و گروه ترکیبی تقسیم شدند. سپس آزمودنی های هر گروه برنامه تمرین مورد نظر را در مدت ۶ هفته و هر هفته ۳ جلسه انجام دادند. متغیر های مورد نظر شامل استقامت عضلات تنه و کیفیت زندگی در دو نوبت قبل و بعد از انجام تمرینات اندازه گیری شد. برای ارزیابی کیفیت زندگی مرتبط با تندرستی نیز از پرسشنامه SF-۳۶ استفاده شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS (نسخه ۲۱) و تست لون، آزمون کولموگروف- اسمیرنوف و تحلیل واریانس انجام شد. میزان p کمتر از ۰۵/۰ معنی دار در نظر گرفته شد. یافته ها: تمرینات ترکیبی در تمام شاخص­­ها، بیشترین اثرگذاری را داشت. تاثیر تمرینات ترکیبی بر استقامت عضلات مرکزی، به طور معناداری بیشتر از تمرینات کگل و ثبات دهنده مرکزی بود (۰۵/۰>p)، اما در مورد کیفیت زندگی مرتبط با تندرستی، چنین رابطه­ای وجود نداشت و بین تاثیر هر سه روش تمرینی، اختلاف معناداری وجود نداشت (۰۵/۰

اپی زیاتومی, استقامت عضلات مرکزی, تمرینات کگل, ثبات دهنده مرکزی, کیفیت زندگی