عاطفه صفرعلی نژاد - کارشناس ارشد مشاوره در مامایی، گروه مامایی و سلامت مادر و کودک، دانشکده پرستاری و مامایی، دانشگاه علوم پزشکی قزوین، قزوین، ایران.
سونیا اویسی - دکترای بهداشت مادر و کودک، مرکز تحقیقات بیماری های متابولیک، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی قزوین، قزوین، ایران.
محمد ابراهیم ساریچلو - دانشجوی دکترای روانشناسی، گروه روانشناسی بالینی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی قزوین، قزوین، ایران.
زینت جورابچی - دکترای بهداشت جامعه، گروه مامایی و سلامت مادر و کودک، دانشکده پرستاری و مامایی، دانشگاه علوم پزشکی قزوین، قزوین، ایران.

مقدمه: زنان باردار از لحاظ سلامت روان، حساس و آسیب پذیر می باشد. از این رو ممکن است روان درمانی یک مداخله موثر جهت بهبود وضعیت روانی مادر باشد، لذا مطالعه حاضر با هدف بررسی تاثیر درمان شناختی رفتاری گروهی بر افسردگی حین بارداری انجام شد. روش کار: این مطالعه کارآزمایی بالینی در سال ۹۶-۱۳۹۵ بر روی ۶۰ زن باردار که در سن بارداری ۲۲-۱۲ هفته به مراکز سلامت کننده شهر قزوین مراجعه کرده بودند، انجام گرفت. تمام مادران منتخب بر اساس پرسشنامه بک دارای افسردگی در حد خفیف یا متوسط بودند که به صورت تصادفی به دو گروه ۳۰ نفری آزمون و شاهد تقسیم شدند. گروه آزمون به مدت ۶ هفته تحت درمان شناختی- رفتاری گروهی قرار گرفتند و گروه شاهد هیچ آموزشی دریافت نکردند. بلافاصله بعد از اتمام دوره و ۲ ماه بعد، مجددا آزمون بک به عنوان پس آزمون در تمام افراد اجرا گردید. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS (نسخه ۲۳) و آزمون ANOVA و کای دو انجام شد. میزان p کمتر از ۰۵/۰ معنی دار در نظر گرفته شد. یافته ها: بر اساس نتایج آزمون من ویتنی، تفاوت معنی داری بین گروه آزمون و شاهد در مراحل پس آزمون (۰۰۱/۰=p) و پیگیری (۰۰۱/۰p≤) وجود داشت. همچنین بر اساس تحلیل ANOVA در گروه آزمون از لحاظ کاهش علائم افسردگی (۰۰۱/۰p≤) در مرحله پس آزمون و پیگیری، تفاوت معنی داری وجود داشت که این تفاوت ها در گروه شاهد مشاهده نشد. نتیجه گیری: درمان شناختی- رفتاری گروهی، می تواند به عنوان یک رویکرد درمانی در بهبود افسردگی زنان باردار موثر باشد.

افسردگی, بارداری, درمان روانی گروهی, درمان شناختی, درمان شناختی- رفتاری, گروه درمانی, مشاوره