فاطمه گودرزی - مربی گروه مامایی، دانشکده پرستاری و مامایی، دانشگاه علوم پزشکی یاسوج، یاسوج، ایران.
پرستو راد - مربی گروه مامایی، دانشکده پرستاری و مامایی، دانشگاه علوم پزشکی یاسوج، یاسوج، ایران.
فاطمه حکمت زاده - مربی گروه مامایی، دانشکده پرستاری و مامایی، دانشگاه علوم پزشکی یاسوج، یاسوج، ایران.
شهین تاج آرامش - استادیار گروه زنان و مامایی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی یاسوج، یاسوج، ایران.

مقدمه: اختلال عملکرد جنسی یک مشکل شایع در زنانی است که پرولاپس اعضای لگنی دارند که کیفیت زندگی و رابطه زناشویی آن ها را تحت تاثیر قرار می دهد. لذا مطالعه حاضر با هدف ارزیابی عملکرد جنسی زنان مبتلا به پرولاپس دستگاه تناسلی قبل و پس از اعمال جراحی کولپورافی قدامی خلفی انجام شد. روش کار: این مطالعه توصیفی مقایسه ای از آذر ۱۳۹۳ تا آذر ۱۳۹۴ بر روی ۱۰۵ زن مبتلا به پرولاپس اعضاء لگن مراجعه کننده به درمانگاه زنان شهید مفتح شهر یاسوج انجام شد. داده ها به وسیله پرسشنامه فردی و پرسشنامه استاندارد FSFI قبل و سه ماه پس از جراحی گردآوری شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS (نسخه ۱۸) و آزمون های کولموگروف اسمیروف، تی زوجی، کای دو و آزمون رگرسیون انجام شد. میزان p کمتر از ۰۵/۰ معنی دار در نظر گرفته شد. یافته ها: میانگین امتیاز عملکرد جنسی ۳ ماه پس از عمل جراحی کولپورافی با قبل از جراحی اختلاف معنی داری نداشت (۰۵/۰p>)، ولی میانگین امتیاز رضایت جنسی ۳ ماه پس از عمل جراحی کاهش معنی داری نشان داد (۰۰۳/۰=p). میانگین امتیاز حیطه های برانگیختگی جنس، ارگاسم و درد تفاوت معنی داری با قبل از عمل جراحی نداشت (۰۵/۰p>) و حیطه های میل جنسی و مرطوب شدن واژن به طور معنی داری کاهش یافت (۰۵/۰p>). نتیجه گیری: اگرچه عمل جراحی از جمله کولپورافی، درمان انتخابی و مناسب جهت درمان پرولاپس اعضاء لگنی می باشد و می تواند باعث بهبود علائم پرولاپس شود، اما بر عملکرد جنسی تاثیری ندارد و رضایت جنسی را کاهش می دهد.

اختلالات کف لگن, پرولاپس اعضاء لگن, رکتوسل, سیستوسل, عملکرد جنسی