معصومه خیرخواه - دانشجوی دکترای تخصصی آموزش پزشکی، دانشکده پرستاری و مامایی، دانشگاه علوم پزشکی تهران، تهران، ایران.
محسن واحدی - دانشجوی دکترای تخصصی آمار و اطلاع رسانی، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی تهران، تهران، ایران.
پونه جنانی - دانشجوی کارشناسی ارشد مامایی جامعه نگر، دانشکده پرستاری و مامایی، دانشگاه علوم پزشکی تهران، تهران، ایران.

مقدمه: تقریبا یک پنجم زوجین، نابارور هستند و سالانه در جهان ۲ میلیون زوج به این میزان افزوده می شود. تنوع میزان سازگاری، منعکس کننده آسیب های درون فردی است که بر ظرفیت افراد جهت سازگاری با حوادث استرس زای زندگی مانند ناباروری تاثیر می گذارد. هدف از مداخلات روانی، شناخت و کمک به فرد جهت سازگاری بیشتر با شرایط موجود می باشد. با توجه به شیوع ناباروری در جامعه و مشکلات روان شناختی ناشی از آن، مطالعه حاضر با هدف تعیین تاثیر مشاوره گروهی بر سازگاری با ناباروری انجام شد. روش کار: این مطالعه کارآزمایی بالینی دو گروهه در سال۹۳-۱۳۹۲ بر روی ۹۲ زن نابارور مراجعه کننده به مرکز آموزشی درمانی الزهراء تبریز انجام شد. از ابزار سازگاری روانی با ناباروری به منظور سنجش میزان سازگاری افراد با ناباروری استفاده شد. در گروه مشاوره گروهی، مشاوره بر اساس دستورالعمل مشاوره روانی ناباروری توسط پژوهشگر ارائه شد. گروه کنترل، مراقبت های معمول مرکز را دریافت کردند. پس از اتمام مداخله مشاوره گروهی، پرسشنامه سازگاری با ناباروری مجددا در اختیار گروه کنترل و مداخله قرار گرفت. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS (نسخه ۱۶) و آزمون آماری تی زوج، تی مستقل و کای دو انجام شد. ۰۵/۰>p معنادار در نظر گرفته شد. یافته ها: میانگین نمرات سازگاری با ناباروری در گروه مشاوره گروهی (۱۳/۱۰±۳۹/۵۸) کاهش قابل توجهی نسبت به گروه کنترل (۲۸/۱۳±۶۳/۹۰) داشت و از نظر آماری معنی دار بود (۰۰۱/۰>p). بنابراین در گروه مشاوره گروهی، سازگاری زنان با ناباروری در مقایسه با گروه کنترل افزایش داشت. نتیجه گیری: مداخله مشاوره گروهی بر افزایش سازگاری زنان نابارور تحت درمان IVF یا  ICSI تاثیرگذار است. بنابراین می توان نتیجه گرفت که این درمان می تواند به عنوان یک درمان مکمل در کنار درمان های پزشکی در مراکز درمان ناباروری ارائه شده و در سازگاری هر چه بیشتر زنان نابارور موثر باشد.

سازگاری, مشاوره, ناباروری