مهری جعفری - استاد گروه زنان و مامایی، مرکز تحقیقات سلامت باروری زنان، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی تبریز، تبریز، ایران
راضیه وجدانی - دستیار تخصصی زنان و مامایی، دانشکده پزشکی ، دانشگاه علوم پزشکی تبریز، تبریز، ایران.
منیژه سیاح ملی - استاد گروه زنان و مامایی، مرکز تحقیقات سلامت باروری زنان، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی تبریز، تبریز، ایران
الهه اولاد صاحب مدارک - دانشیار گروه زنان و مامایی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی تبریز، تبریز، ایران.
پروین مصطفی قره باغی - استاد گروه زنان و مامایی، مرکز تحقیقات سلامت باروری زنان، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی تبریز، تبریز، ایران
سیمین آتش خوئی - دانشیار گروه بیهوشی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی تبریز، تبریز، ایران.
مرتضی قوجازاده - دانشیار گروه فیزیولوژی، مرکز تحقیقات بیماری های گوارش و کبد، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی -تبریز، تبریز، ایران.
علی اصغرزاده - پزشک عمومی، دانشجوی دکترای تخصصی ژنتیک مولکولی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی تبریز، تبریز، ایران.

مقدمه: متوتروکسایت و اکتینومایسین D همچنان برای درمان نئوپلازی تروفوبلاستیک حاملگی کم خطر استفاده می شوند. مطالعه حاضر با هدف مقایسه دو روش درمانی متوتروکسات- فولینیک اسید و اکتینومایسین D در بیماران مبتلا به نئوپلاسم تروفوبلاستیک حاملگی کم خطر مرحله I از نظر پاسخ درمانی و عوارض انجام شد. روش کار: این مطالعه یک کارآزمایی بالینی سوکور تصادفی شده است که در سال ۹۱-۱۳۹۰ بر روی ۶۴ بیمار مبتلا به GTN کم خطر مرحله Ι ارجاع داده شده به درمانگاه انکولوژی زنان دانشگاه علوم پزشکی تبریز انجام شد. ۳۲نفر به طور تصادفی تحت درمان با ۲۵/۱ میلی گرم/متر مربع اکتینومایسینD به طور وریدی هر دو هفته و۳۲نفر، ۱میلی گرم/کیلوگرم متوتروکسات به طور عضلانی در روزهای ۱،۳،۵،۷ و ۱/۰میلی گرم/کیلوگرم فولینیک اسید به طور عضلانی در روزهای ۲، ۴، ۶ و ۸ قرار گرفتند. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS (نسخه ۱۶) و آزمون های فیشر، یومن ویتنی، تی مستقل و کای دو انجام شد. میزان p کمتر از ۰۵/۰ معنی دار در نظر گرفته شد. یافته ها: پاسخ به درمان در ۱۹ بیمار (۳/۶۱%) از گروه MTX-FA و ۲۸ بیمار (۸۵/۸۴%) از گروه ACT-D مشاهده شد (۰۳۲/۰=p). خطر نسبی شکست درمان با MTX-FA نسبت به ACT-D، ۷۲ برابر بیشتر بود (۰۳۲/۰=p). فاصله شروع درمان تا حصول پاسخ به درمان با ACT-D کوتاه تر از MTX-FA بود (۰۰۱/۰p<). سمیت دارو که نیازمند تغییر دارو باشد، فقط در یک بیمار از گروه MTX-FA مشاهده شد. هزینه درمان با ACT-D نسبت به MTX-FA بیشتر بود (۰۰۱/۰p<). نتیجه گیری: مصرف اکتینومایسین D به عنوان درمان خط اول، یک داروی موثر برای GTN کم خطر مرحله I می باشد.

اکتینومایسین D, متوتروکسات, نئوپلازی تروفوبلاستیک حاملگی