داریوش خواجوی
صمد افخمی

پژوهش حاضر با هدف تاثیر تمرین گروهی رقابتی و زوجی و گروهی مشارکتی بر یادگیری مهارت طناب زنی انجامگرفت. بدین منظور ۳۶ دانش آموز پسر با دامنه سنی ۱۰ تا ۱۲ مدارس ابتدایی منطقه عشایری استان کهگیلویه و بویراحمدانتحاب شدند و در سه گروه رقابتی - گروهی. مشارکتی - گروهی و مشارکتی - زوجی قرار گرفتند. پس از پیش آزمون سهگروه به مدت ۶ جلسه مهارت های طناب زنی را تمرین کردند آزمون اکتساب در پایان جلسات دوم چهارم و ششم و آزمونیادداری نیز ۷۲ ساعت بعد از آخرین جلسه تمرینی گرفته شد. سپس پیش آزمون فرض های نرمال بودن داده هاء همگنیشیب رگرسیون و پیش فرض کرویت با استفاده از آزمون شاپیروویلک، آزمون تحلیل واریانس و آزمون موچلی بررسی شد.برای بررسی اثرات درون گروهی در طی جلسات اکتساب از آزمون تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر استفاده شد. برایبررسی اثرات یادداری در هر گروه از آزمون t زوجی و برای مقایسه یادداری در گروه های تحقیق از آزمون کوواریانساستفاده شد. سطح معنی داری برای تمامی آزمون ها α≤۰/۰۵ در نظر گرفته شده است. جهمت گردآوری داده های نتیجه ازآزمون ۱۵ تانیه طناب زدن استفاده شد و جهت گردآوری داده های فرآیند از پرسش نامه محقق ساخته استفاده شد. تمامیعملیات آماری با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه ۲۴ انجام گرفت.نتیجه گیری: بنابراین تمرین مشارکتی گروهی بر یادگیری مهارت های طناب زنی بیشترین تاثیر را دارد.

یادگیری، تمرین مشارکتی، رقابتی، گروهی، زوجی، مهارت طناب زنی