شهین دخت نوابی ریگی - مربی گروه آموزش مامایی، مرکز تحقیقات سلامت بارداری و مرکز تحقیقات ارتقاء سلامت، دانشکده پرستاری و مامایی، دانشگاه علوم پزشکی زاهدان، زاهدان، ایران.
فتیحه کرمان ساروی - مربی، گروه آموزش پرستاری، دانشکده پرستاری و مامایی، دانشگاه علوم پزشکی زاهدان، زاهدان، ایران.
شهلا شفیعی - استادیار گروه تغذیه، دانشکده پرستاری و مامایی، دانشگاه علوم پزشکی زاهدان، زاهدان، ایران.
زهرا علیمرادی - کارشناس مامایی، مرکز پ‍ژوهش های علمی دانشجویی، دانشگاه علوم پزشکی زاهدان، زاهدان، ایران.

مقدمه: تعامل میان فعالیت فیزیکی و دوره قاعدگی در نتایج تحقیقات پیشین انجام شده در کل جهان دارای ابهام است. از سوی دیگر بدون تردید برخی زنان از فشارها و دردهای مربوط به دوره قاعدگی رنج می برند، بنابراین رابطه بین قاعدگی و فعالیت باید مورد بررسی دقیق تر قرار گیرد. مطالعه حاضر با هدف سنجش ارتباط فعالیت فیزیکی با وی‍ژگی های (الگو و نشانه ها) قاعدگی انجام شد. روش کار: مطالعه حاضر یک مطالعه توصیفی - تحلیلی از نوع مقطعی است که پس از اخذ رضایت بر روی ۹۱ نفر از جامعه پرسنل خدماتی زن سه بیمارستان تحت پوشش علوم پزشکی شهر زاهدان طی سال ۸۹-۹۰ انجام شد. همه افراد به صورت سرشماری با داشتن شرایط ورود و شرایط خروج از مطالعه نمونه گیری شدند. در این پژوهش فعالیت فیزیکی آزمودنی ها در ابتدا بر حسب شدت فعالیت به انواع سبک، متوسط و سنگین (برگرفته از پرسشنامه بین المللی) بر اساس هزینه انرژی بر حسب متابولیک اکی والانت (MET) طبقه بندی و سپس افراد بر اساس فعالیت متوسط (۹/۵-۳ METs) همسان شدند و تعداد هر METs ضربدر تعداد ساعات در هفته شد و کل فعالیت فیزیکی هفتگی (TWA) به دست آمد و سپس ارتباط آن با الگوی قاعدگی سنجیده شد، فرم الگوی قاعدگی شامل میانگین روزهای خونریزی، طول سیکل قاعدگی، نظم قاعدگی و حجم خونریزی و سنجش علائم و نشانه قاعدگی و فرم یادآور فعالیت فیزیکی هفت روزه به طریق مصاحبه تکمیل شد. آنالیز داده ها بر اساس آمار همبستگی پیرسون و اسپیرمن و رگرسیون مدل خطی با نرم افزار آماری SPSS (نسخه ۱۵) مورد بررسی قرار گرفتند. میزان p کمتر از ۰۵/۰ معنادار در نظر گرفته شد. یافته ها: میانگین سنی زنان ۱۰/۸ ± ۷۴/۳۸ سال با حداکثر ۴۰ سال و حداقل ۳۷ بود. فعالیت فیزیکی کارکنان بیمارستان در سطح متوسط بود. بین شدت متوسط فعالیت فیزیکی بر روی الگوی قاعدگی تنها در علائم و نشانه های قاعدگی ارتباط معکوسی مشاهده شد (۰۴۵/۰=p). اکثر افراد شدت علائم را در حد بدون تجربه علائم و تجربه کم گزارش کردند. بر اساس مدل خطی رگرسیون متغیر پیش بینی کننده شدت فعالیت فیزیکی متوسط بر علائم قاعدگی تاثیرگذار بود و در نهایت میانگین نمره ۶۱/۲۳ از ۶۴ نمره با فاصله اطمینان ۹۵ درصد (۳۳/۲۷-۲۶/۲۳) بود. نتیجه گیری: شدت فعالیت متوسط فیزیکی نه تنها تغییر قابل ملاحظه ای بر میزان خونریزی، طول سیکل قاعدگی و نظم قاعدگی ندارد، بلکه شدت علائم و نشانه های ناراحت کننده قاعدگی را کاهش می دهد. بنابراین فعالیت متوسط فیزیکی تاثیر مثبتی بر زنان دارد.

الگوی قاعدگی, بیمارستان, فعالیت حرکتی, قاعدگی