فریده صالحی - کارشناس ارشد گروه فیزیولوژی ورزشی، دانشکده تربیت بدنی، دانشگاه شهید باهنر کرمان، کرمان، ایران
حمید معرفتی - استادیار گروه فیزیولوژی ورزشی، دانشکده تربیت بدنی، دانشگاه شهید باهنر کرمان، کرمان، ایران
شهرزاد عربپور - دانشجوی کارشناسی ارشد گروه فیزیولوژی ورزشی، دانشکده تربیت بدنی، دانشگاه شهید باهنر کرمان، کرمان، ایران.
ویدا مدرس نژاد - دانشیار گروه زنان و زایمان، دانشکده پزشکی، دانشگاه شهید باهنر کرمان، کرمان، ایران.

مقدمه: سندرم پیش از قاعدگی و دیسمنوره از شایعترین اختلالات قاعدگی دختران جوان است که غیبت کوتاه مدت از مدرسه، دانشگاه یا محل کار را به دنبال دارد. با توجه با اینکه مطالعات محدود با نتایج متناقض در این زمینه انجام شده، مطالعه حاضر با هدف مقایسه سندرم پیش از قاعدگی و دیسمنوره اولیه در دانشجویان فعال و غیر فعال انجام شد. روشکار: این مطالعه توصیفی- مقایسه ای در سال ۱۳۹۰ با انتخاب ۸۰ دانشجوی دختر (۴۰ نفر فعال، ۴۰ نفر غیر فعال) با دامنه سنی ۱۸ تا ۲۵ سال از میان ۱۷۰۰ دانشجو، انجام گرفت. گروه فعال افرادی بودند که حداقل به مدت یک سال، سه جلسه در هفته فعالیت ورزشی منظم داشته؛ و افراد گروه غیرفعال عضو هیچ تیم ورزشی نبوده و یا فعالیت ورزشی منظمی نداشتند. گردآوری دادهها با استفاده از پرسشنامه سنجش علائم سندرم پیش از قاعدگی و دیسمنوره اولیه و تجزیه و تحلیل دادهها با استفاده از آزمون های آماری تی مستقل و کای دو انجام شد. مقادیر p کمتر از ۰/۰۵ معنی دار در نظر گرفته شد. یافتهها: در رابطه با علائم سندرم پیش قاعدگی از نتایج مطالعه حاضر نشان داد که دانشجویان فعال، علائم جسمی (p<۰/۰۰۱)، رفتاری (p<۰/۰۰۱) و روانی (p<۰/۰۰۱)، کمتری نسبت به گروه غیر فعال داشتند. شدت درد نیز در دانشجویان فعال نسبت به غیر فعال کمتر بود (p<۰/۰۰۱). نتیجهگیری: فراوانی سندرم پیش از قاعدگی و دیسمنوره اولیه در دانشجویان غیر فعال ب یشتر از دانشجو یان فعال است. لذا فعالیت بدنی مستمر می تواند تاثیری مثبت بر سندرم پیش از قاعدگی و دیسمنوره اولیه داشته باشد

دیسمنوره اولیه, زنان, سندرم پیش از قاعدگی, فعالیت بدنی