قدسیه سیدی علوی - – استاد زنان ومامایی، دانشکده پزشکی، دانشگاهعلوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران
نوریه شریفی - - دانشیارپاتولوژی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران.
علی صادقیان - – دانشیار میکروبیولوژی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران.
حسن جباری - دستیار تخصصی پاتولوژی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران
مریم بحرینی - دانشجوی پزشکی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران.
حسن باقری - میکروبیولوژیست، دانشکده پزشکی، دانشگاهعلوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران.

مقدمه: گزارشات متعددی نقش عوامل ویرال را در بروز و تکامل سرطان پستان نشان می دهد ویروس پاپیلومای انسانی به خصوص انواع سرطانزای آن همراه با بدخیمی های اپی تلیال سیستم دستگاه تناسلی و خارج از آن دیده می شود. این مطالعه به منظور بررسی وجود عفونت ویروس پاپیلومای انسانی (HPV) با خطر بدخیمی پایین و بالا در نمونه های بیماران مبتلا به سرطان پستان و ارتباط آن با جنبه های بالینی انجام شده است. روش کار: در این مطالعه ۵۰ مورد بافت سرطانی پستان و ۲۹ مورد بافت پستانی بدون ضایعه بدخیم، به منظور تشخیص DNA ویروس پاپیلومای انسانی با خطر بدخیمی بالا ۱۶ و ۱۸و خطر بدخیمی پائین ۶ و ۱ با استفاده از روش ملکولی PCR با آغازگرهای انتخابی ویروس پاپیلومای انسانی بررسی شده است. نتایج: DNA ویروس پاپیلوما در ۲۴ مورد (۴۸%) از نمونه های کارسینوم پستان مشخص شد که از این تعداد ۱۳ مورد (۲۶%) مربوط به عفونت پاپیلومای انسانی با خطربدخیمی بالا و ۸ مورد (۱۶%) در ارتباط با ویروس پاپیلومای انسانی با خطر بدخیمی پائین می باشند. سه نمونه (۶%) از بافت های سرطانی پستان دارای هر دو نوع ویروس پاپیلومای انسانی با ریسک بدخیمی بالاو پائین بودند. دراین مطالعه ارتباطی بین حضور عفونت ویروس پاپیلومای انسانی در سرطان پستان و فاکتورهای پیش آگهی بیماران شامل سن (P=۰/۴۴۸)، میزان درگیری غدد لنفاوی زیربغلی (P=۰/۷۴۹)، درجه آسیب شناسی بافتی تومور، اندازه تومور (P =۰/۹۴۶) و سمت ابتلا پستان دیده نشد و همهبافتهای غیرسرطانی پستان ازنظروجود عفونت ویروس پاپیلومای انسانی منفی بودند. نتیجه گیری: در این مطالعه حضور DNA عفونت ویروس پاپیلومای انسانی در بافت های سرطانی پستان مشخص شد و نقش ارتباط احتمالی عفونت ویروس پاپیلومای انسانی دربروز وتکامل بدخیمی های پستان مورد تائید قرارگرفت

سرطان پستان, روش مولکولی PCR, آسیب شناسی بافتی, ویروس پاپیلومای انسانی