لیلی سخاوت - استادیار گروه زنان و زایمان، دانشگاه شهید صدوقی یزد
رباب داور - استادیار، عضو گروه ناباروری دانشگاه شهید صدوقی یزد
فاطمه زارع طرزجان - استادیار گروه زنان و زایمان، دانشگاه شهید صدوقی یزد

مقدمه: این مطالعه جهت تعیین اثر جدا کردن پرده های جنینی در جلوگیری از حاملگی طول کشیده در حاملگی بار اول انجام شده است.   روش کار : در یک مطالعه آینده نگر, دوسو کور، مورد و شاهد، در بیمارستان آموزشی شهید صدوقی یزد، ۱۳۴ زن نخست زای طبیعی ترم (۲۸۰ روز وبیشتر) که هنوز در آنها دردهای زایمان شروع نشده بود به طور تصادفی به دو گروه تقسیم شدند.گروه مورد (مامبران جدا شده، ۶۶ نفر) که در آنها هر ۴۸ ساعت یکبار تا زمان زایمان یا رسیدن به هفته ۴۲ بارداری پرده های جنینی جدا می شد؛ و گروه کنترل (۶۸ نفر) که در آنها فقط معاینه واژینال انجام می شد در هر دو گروه فاصله زمانی شروع معاینه تا زایمان، میزان طول کشیدن زایمان تا ۴۲ هفته و عوارض حاملگی مثل پارگی کیسه آب، خونریزی ویا دفع مکونیوم بررسی شد. نتایج حاصل جمع آوری و با نرم افزار SPSS ۱۵.۰ با آزمون های تی و کای اسکوئر با یکدیگر مقایسه شد. ۰۵/۰ P< تفاوت معنی دار تلقی گردید.   نتایج : جدا کردن پی در پیپرده های جنینی به طور معنی دار ی حاملگی تا هفته ۴۲ را کاهش داد (۵/۱۶% درگروه مورد در مقابل ۴۴% در گروه کنترل۰۵/۰p<). همچنین فاصله زمانی شروع زایمان در گروه مورد کمتر بود (۶/۵روز در مقابل ۴/۹روز، ۰۵/۰p<). در گروه مورد زایمان خودبخود نیز به طور معنی دار بیشتر از گروه کنترل بود (۰۵/۰p<).از نظر عوارض حاملگی مثل پارگی زودرس کیسه آب، خونریزی واژینال و دفع مکونیوم در دو گروه تفاوت، معنی دار نبود   نتیجه گیری: جدا کردنپرده های جنینی در هفته ۴۰ حاملگی می تواند سبب جلو گیری از زایمان طول کشیده شود.

جداکردن پرده های جنینی, حاملگی طول کشیده, زایمان خودبه خود, حاملگی نخست زا