مدلهای شکنندگی توام برای مدلبندی همزمان پیشامدهای بازگشتی و یک رخداد نهایی با استفاده از روش برآوردیابی ماکزیمم درستنمایی تاوانیده و کاربرد آن در داده های پزشکی
عنوان مقاله: مدلهای شکنندگی توام برای مدلبندی همزمان پیشامدهای بازگشتی و یک رخداد نهایی با استفاده از روش برآوردیابی ماکزیمم درستنمایی تاوانیده و کاربرد آن در داده های پزشکی
شناسه ملی مقاله: JR_HSR-11-1_020
منتشر شده در در سال 1394
شناسه ملی مقاله: JR_HSR-11-1_020
منتشر شده در در سال 1394
مشخصات نویسندگان مقاله:
Akram اکرم یزدانی - MSc Student, Department of Biostatistics and Epidemiology, Health School, Isfahan University of Medical Sciences, Isfahan, Iran
Marjan مرجان منصوریان - Assistant, Department of Biostatistics and Epidemiology, Health School, Isfahan University of Medical Sciences, Isfahan, Iran
Masoud مسعود امینی - Professor, Isfahan Endocrinology and Metabolism Research Center, Isfahan University of Medical Sciences, Isfahan, Iran
خلاصه مقاله:
Akram اکرم یزدانی - MSc Student, Department of Biostatistics and Epidemiology, Health School, Isfahan University of Medical Sciences, Isfahan, Iran
Marjan مرجان منصوریان - Assistant, Department of Biostatistics and Epidemiology, Health School, Isfahan University of Medical Sciences, Isfahan, Iran
Masoud مسعود امینی - Professor, Isfahan Endocrinology and Metabolism Research Center, Isfahan University of Medical Sciences, Isfahan, Iran
مقدمه: اطلاعات مربوط به پیشامدهای بازگشتی در مطالعات گذشتهنگر میتواند با رها کردن دوره پیگیری، به پایان رسیدن دوره مطالعه و یا رخداد یک پیشامد نهایی مانند مرگ و یا ابتلا به یک بیماری با وضعیت ثابت، به پایان برسد. در این صورت پیشامد نهایی اصلی با پیشامدهای بازگشتی گذشته وابسته میشود و فرض سانسور شدن ناآگاهیبخش پیشامدهای بازگشتی بوسیله رخداد نهایی که فرض بسیاری از تحلیلهای آماری است، نقص میشود. مدلبندی توام راه حلی است که در چنین وضعیتی به دلیل قابلیت مطالعه همزمان دو فرآیند و دستیابی به برآوردهای نااریب و کافی برای پارامترها، جهت تحلیل بسیاری از مطالعات پیگیری مناسب است.روش ها: در این مطالعه مدل شکنندگی توام با روش برآوردیابی ماکزیمم درستنمایی تاوانیده مورد بررسی قرار گرفته و طی یک مثال بالینی کاربرد این نوع مدلبندی توام در بررسی عوامل موثر بر تکرار وضعیت پره دیابت (پیشامد بازگشتی) و ابتلای نهایی فامیل افراد دیابتی به دیابت نوع دوم (رخداد نهایی) در یک مطالعه همگروهی از بستگان درجه اول بیماران مبتلا به دیابت نوع دو، مراجعه کننده به مرکز تحقیقات غدد درونریز و متابولیسم اصفهان نشان داده شده است. تحلیلها با بکارگیری نرم افزار۲.۱۵.۲R- صورت گرفته است.یافته ها: خطر بازگشت پرهدیابت با تعدیل اثر انرژی دریافتی در افراد با مصرف کربوهیدرات بالای ۶۵ درصد انرژی دریافتی ۴۸/۳ برابر بیشتر از مصرف کربوهیدرات کمتر از ۴۰ درصد انرژی میباشد. خطر ابتلا به واقعه نهایی دیابت با تعدیل اثر انرژی دریافتی در افراد با مصرف پروتئین بین ۱۲ تا ۱۵ درصد انرژی دریافتی، ۱۹/۰ برابر بیشتر از مصرف پروتئین کمتر از ۱۲ درصد انرژی دریافتی و مصرف پروتئین بالای ۱۵ درصد انرژی دریافتی، ۱۹/۰ برابر بیشتر از مصرف پروتئین کمتر از ۱۲ درصد انرژی دریافتی میباشد.نتیجه گیری: تغییر روش زندگی بر حسب اصلاح عملکرد تغذیه ای و بکارگیری روشی مبنی بر تعدیل شاخص های تنسنجی می تواند بهعنوان عواملی موثر بر کاهش عملکرد ژنتیکی در ابتلا به بیماری دیابت نوع دو مورد استفاده قرار گیرد.واژه های کلیدی: مدلهای شکنندگی توام، درستنمایی تاوانیده، پیشامدهای بازگشتی، پرهدیابت، دیابت
صفحه اختصاصی مقاله و دریافت فایل کامل: https://civilica.com/doc/1729968/