Ehsanollah احسان اله حبیبی - Associate Professor, Department of Professional Health Engineering, School of Health, Isfahan University of Medical Sciences, Isfahan, Iran.
Habibollah حبیب اله دهقان - Lecturer, Department of Professional Health Engineering, School of Health, Isfahan University of Medical Sciences, Isfahan, Iran
Mohammad محمد زیندینی - MSc Student, Student Research Committee, Department of Professional Health Engineering, School of Health, Isfahan University of Medical Science, Isfahan, Iran.
Hossein Ali حسینعلی یوسفی - Lecturer, Department of Professional Health Engineering, School of Health, Isfahan University of Medical Sciences, Isfahan, Iran
Akbar اکبر حسن زاده - Lecturer, Food Security Research Center, Department of Biostatistics and Epidemiology, School of Health, Isfahan University of Medical Sciences, Isfahan, Iran.

مقدمه: ارزیابی صحیح توانایی کار شاغلین از نقطه نظر اقتصادی برای کارفرمایان حایز اهمیت است و تقویت آن یکی از راه های افزایش بهره وری منابع انسانی در صنایع و سازمان ها می باشد. هدف این مطالعه تعیین توانایی شاغلین با استفاده از دو شاخص ظرفیت فیزیکی انجام کار (PWC)، شاخص توانایی انجام کار (WAI) و تعیین همبستگی بین آن ها بود. تعیین شاخص PWC با توجه به مقادیر WAI جهت صرفه جویی در هزینه و زمان اندازه گیری دستگاهی PWC از اهداف دیگر طرح است. روش ها: پژوهش حاضر از نوع تحلیلی- مقطعی و بدون جهت است. افراد مورد مطالعه ۲۲۸ نفر از کادر پرستاری بیمارستان های شهر اصفهان بودند که به صورت تصادفی ساده انتخاب شده اند. شاخص توانایی انجام کار با استفاده از پرسش نامه WAI و شاخص PWC بر اساس معادله فاکس و با استفاده از دوچرخه ارگومتر تعیین شد. سپس داده های مطالعه با استفاده از نرم افزار ۱۶SPSS مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها: میانگین شاخص WAI در افراد مورد مطالعه (۴/۴ ± ۲۵/۳۸) و میانگین ظرفیت فیزیکی کار PWC (۷/۰ ± ۴۵/۴) به دست آمد. نتایج آزمون Pearson نشان داد که بین ظرفیت فیزیکی انجام کار و WAI در گروه های سنی مختلف همبستگی معنی دار وجود ندارد (۰۵/۰ < P، ۳/۰ = r). تحلیل رگرسیون خطی چندگانه نشان داد که متغیرهای سن و بیماری های تشخیص داده شده توسط پزشک، تاثیرگذارترین عامل بر WAI می باشد (۰۵/۰ > P ، ۱۸/۰ = β). آزمون Pearson نشان داد که بین تعداد بیماری های تشخیص داده شده توسط پزشک و شاخص PWC در گروه های سنی ۴۹-۴۰ سال همبستگی معنی دار وجود دارد. نتیجه گیری: میانگین شاخص WAI این مطالعه مانند سایر مطالعات در مشاغل مشابه در سطح قابل قبول قرار داشت (۳۶ < WAI). شاخص WAI و PWC در گروه های سنی مختلف ارتباط همبستگی معنی دار را نشان نداد (۰۵/۰ < P، ۳/۰ = r)، این حاکی از آن است که تفاوت های اساسی در ارزیابی توانایی کار به وسیله دو شاخص وجود دارد و نمی توان با استفاده از مقادیر WAI شاخص PWC را پیش بینی کرد. با توجه به نتایج PWC و سطح فعالیت کادر پرستاری (سبک- متوسط) شاخص WAI ابزار مناسبی جهت تعیین توانایی شاغلین بود. بر اساس این مطالعه ۶/۲۷ درصد از افراد در معرض ریسک توانایی کار متوسط- ضعیف قرار داشتند (۳۷ > WAI)، که ۸/۱ برابر مقادیر مرجع انستیتوی بهداشت شغلی فنلاند است. این نسبت می تواند ناشی نوبت کاری و ساعات کار زیاد پرستاران باشد. واژه های کلیدی: شاخص توانایی انجام کار، ظرفیت فیزیکی انجام کار، معادله فاکس.