محدثه رحیم پور - University of Birjand
محمد تاجبخش - University of Birjand
هادی معماریان - University of Birjand

روش استحصال آب با استفاده از رواناب ها از جمله راهکارهایی است که از عامل ریسک در کشور کاسته و از پایداری و ثبات بیشتری در عملکرد محصول در مناطق خشک و نیمه خشک برخوردار می باشد. در این مقاله سعی شده پتانسیل استفاده از رواناب­های مناطق توده سنگی بالای ۹۰ درصد در منطقه زشک – ابرده برای آبیاری تکمیلی نهال های قابل کشت تحلیل شود. بر اساس این بررسی اگر میزان رواناب های حاصله فقط در ۴ ماه (خرداد، تیر، مرداد، شهریور) در سال از مجموع اراضی توده سنگی بالای ۹۰ درصد که ۴۳۳ هکتار از کل حوضه را پوشش می­دهد، جمع آوری و مورد بهره برداری قرار گیرد، ۸۶۶۰۰۰ متر مکعب آب قابل استحصال خواهد بود که سبب کاهش اتکا به منابع زیرزمینی حوضه می­گردد و می تواند بخش معنی داری از کمبود آب آبیاری را در فصول خشک تامین نماید. ضمن اینکه کارکردهای اکوسیستمی حاصل از استحصال آب از سطوح سنگی در حوضه آبخیز زشک-ابرده حداقل ۶۵۰ دلار به ازای هر هکتار خواهد بود که نشان از توجیه پذیری اقتصادی اینگونه تکنیک ها است.

Rainwater harvesting, Supplementary irrigation, Rainwater catchment system, Rock outcrops, Runoff, استحصال آب باران, آبیاری تکمیلی, سامانه سطوح آبگیر, سطوح سنگی, رواناب