احمد امانی - دانشگاه کردستان
امید عیسی نژاد - دانشگاه کردستان
آرمان عزیزی - دانشگاه کردستان

شناخت عواملی که زمینه را برای بروز سازگاری زناشویی زوج­ها فراهم می­کند نقش مهمی در کاهش تعارضات زناشویی و آمار طلاق در جامعه دارد. هدف این پژوهش پیش­بینی سازگاری زناشویی از طریق عامل­های شخصیتی و طرحواره­های ناسازگار اولیه بود. پژوهش حاضر توصیفی-همبستگی و از نوع مدل­یابی معادلات ساختاری بود. جامعه پژوهش شامل کلیه والدین دانش­آموزان شهرستان کامیاران در سال ۱۳۹۳ است. نمونه مورد مطالعه شامل ۵۰۰ نفر (۲۵۰ زوج) از والدین بود که به­روش خوشه­ای دومرحله­ای انتخاب شدند و هرکدام پرسشنامه­های عامل­های شخصیتی (NEO-FFI) سازگاری زناشویی (RDAS)، و طرحواره­های ناسازگار اولیه (YSQ-SF) را تکمیل نمودند. داده­ها با نرم­افزار AMOS مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. یافته­ها بیانگر رابطه مثبت و معنی­دار بین سازگاری زناشویی با عامل­های شخصیتی (به­جز عامل روان­نژند) و رابطه منفی سازگاری زناشویی با طرحواره­های ناسازگار اولیه بود. هم­چنین نتایج حاکی از وجود رابطه مثبت بین عامل روان­نژند با طرحواره­های ناسازگار و رابطه منفی عامل­های دیگر با طرحواره­های ناسازگار است. نتایج پژوهش حاضر نشان می­دهد که عامل شخصیتی افراد و طرحواره­های ناسازگار اولیه آنها می­تواند پیش­بین خوبی برای سازگاری زناشویی باشد. با به­کارگیری این دو متغیر در پیش­بینی سازگاری زناشویی می­توان در کلاس­های مشاوره ازدواج میزان سازگاری زوجین را بالا برد.

سازگاری زناشویی, عامل های شخصیتی, طرحواره ناسازگار اولیه