پایش ، ارزیابی و تحلیل تغییرات مکانی دورههای خشک استان سیستان و بلوچستان

خشکسالی به عنوان پدیده ای آرام و خزنده با گسترش مکانی بالا هر ساله خسارات بسیار زیادی را به بخ شهای مختلف اقتصادی کشور وارد می سازد. در این میان استان سیستان و بلوچستان به دلیل شرایط خاص اقلیمی نظیر کمبود بارش و توزیع نامناسب بارندگی در موقعیت حساسی قرار دارد. در این مقاله جهت محاسبه خشکسالی از آمار 25 ایستگاه برای محاسبه SPI استفاده شد و وضعیت دورههای خشک در دو منطقه زابل (شمال استان) و چابهار (جنوب استان) مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان داد که شدت دورههای خشک در منطقه چابهار بیشتر از زابل می باشد، ولی تداوم آن در منطقه زابل بیشتر است. این بررسیها نشان میدهد که شدیدترین دوره خشک برای منطقه زابل در سال 2001 اتفاق افتاده و سال 2005 مرطوبترین سال در طول دوره بوده است. در حالیکه در منطقه چابهار شدیترین دوره خشک و تر به ترتیب در سال 2001 و 1979 رخ داده است. همچنین نتایج پهنه بندی خشکسالی با استفاده از روشIDW و SPLINE نشان داد که شدت خشکسالیها در نقاط مرکزی، شمالی و جنوب غربی استان بیشتر از سایر نقاط است و شدیدترین خشکسالی مربوط به ایرانشهر، سراوان و نیکشهر و سیستان میباشد. لذا در این مناطق می توان تصمیم گیریهای مناسب تر در حوزه مدیریت بحران و ریسک، بیمه محصولات کشاورزی و ...، را در اختیار ارگانهای مرتبط قرار داد.

Keywords:

استان سیستان و بلوچستان , دوره خشک , شاخص استاندار شده بارندگی , روش IDW