بهره شاکری - Student Research Committee, Kurdistan University of Medical Sciences, Sanandaj, Iran
سلام وطن دوست - Clinical Care Research Center, Research Institute for Health Development, Kurdistan University of Medical Sciences, Sanandaj, Iran
بیژن نوری - Department of Statistics, Research Center for Social Factors Affecting Health, Health Development Research Institute, Faculty of Medicine, Kausar Hospital, Kurdistan University of Medical Sciences, Sanandaj, Iran
سینا ولیئی - Clinical Care Research Center, Research Institute for Health Development, Kurdistan University of Medical Sciences, Sanandaj, Iran

زمینه و هدف: محدودکننده های شیمیایی داروهایی هستند که برای محدود کردن حرکات ناخواسته بیمار یا کنترل اضطراری رفتار تهاجمی بیمار و ایجاد آرام بخشی و بی دردی، کاهش علایم و کاهش احتمال آسیب رساندن به خود یا دیگران استفاده می شوند. استفاده نامناسب از محدودکننده های شیمیایی می تواند منجر به بروز عوارض در بیماران شود و حتی می تواند موجب به تاخیر افتادن جداسازی بیماران تحت تهویه مکانیکی از ونتیلاتور شود. مطالعه حاضر با هدف بررسی عوامل موثر در استفاده پرستاران از محدودکننده های شیمیایی در بیماران بستری در بخش های مراقبت ویژه انجام شد. مواد و روش ها: مطالعه حاضر به روش مشاهده ای انجام شد. ۱۶۰ بیمار بستری در بخش های مراقبت ویژه بیمارستان کوثر سنندج در ایران مورد مطالعه قرار گرفتند. بیماران پذیرش شده در بخش های مراقبت ویژه پس از گذشت هشت ساعت از زمان بستری و پایدار شدن نسبی شرایط بیمار از نظر استفاده از محدودکننده های شیمیایی توسط پرستاران، ارزیابی شدند. یافته ها: از ۱۶۰ بیمار بستری در بخش های مراقبت ویژه ۱۰۵ بیمار (۶۵/۶۲ درصد) تحت محدودکننده های شیمیایی قرار گرفتند. معمول ترین زمان استفاده از محدودکننده های شیمیایی در شیف شب و سپس شیفت عصر بود. نتایج حاصل از مقایسه بیمارانی که تحت محدودکننده های شیمیایی قرارگرفته یا نگرفته اند نشان داد از نظر عوامل سابقه استعمال سیگار (۰/۰۳۷P=)، اینتوبه بودن (۰/۰۰۰۱P=)، داشتن پانسمان (۰/۰۰۱P=) و درن (۰/۰۰۱P=) و همچنین NGT (۰/۰۱۰P=)، GCS (۰/۰۱۲P=)، FOUR score (۰/۰۵۰P=)، نوع شیفت های پرستاری (۰/۰۱۷P=)، بی قراری (۰/۰۰۴P=) با هم تفاوت معنی دار آماری داشتند. رابطه ی بین متغیرهای BMI، اعتیاد به الکل، اعتیاد به مواد مخدر، داشتن کاتتر، فیکساتور و تراکشن، دلیریوم، داشتن پانسمان، نسبت پرستار به بیمار، بیماری زمینه ای و مد دستگاه تهویه ی مکانیکی با استفاده از محدودکننده های شیمیایی معنادار نبود (۰/۵۰P>). نتایج آنالیز رگرسیون لجستیک نشان داد بین سیگار کشیدن (۰/۰۴۱P=،۳/۲۳۲OR=)، اینتوبه بودن (۰/۰۰۰۱P=،۹۵۹/ ۷۵OR=)، داشتن درن (۰/۰۱۶P=،۲/۶۶۹OR=)، FOUR score (۰/۰۰۰۱P= ،۰/۶۹۴OR=)، با استفاده از محدودکننده های شیمیایی ارتباط معنادار وجود داشت. نتیجه گیری: شیوع استفاده از محدودکننده های شیمیایی توسط پرستاران در بخش های مراقبت ویژه بالا بوده است، از این رو نیاز به طراحی گایدلاین های بالینی و خط مشی استفاده از محدودکننده های شیمیایی وجود دارد.

Chemical restraint, Nurses, Intensive Care Unit, محدودکننده فیزیکی, پرستاران, بخش مراقبت ویژه