عارف نجفی - گروه مدیریت ورزشی، دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه غیرانتفاعی شمال آمل، مازندران، ایران.
سید عماد حسینی - گروه مدیریت ورزشی، دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه شهید بهشتی، تهران، ایران.
سعید امیرنژاد - گروه تربیت بدنی، دانشگاه هنر، تهران، ایران.

هدف: هدف از انجام این پژوهش، شناسایی و رتبه بندی عوامل موثر بر عدم ثبات مدیریت در باشگاه های لیگ برتر فوتبال ایران بود.روش شناسی: پژوهش حاضر توصیفی، پیمایشی از نوع کاربردی بود. جامعه آماری پژوهش شامل ۱۰۰ نفر از مدیران لیگ برتری، هیات مدیره، مربیان، بازیکنان، اعضای فدراسیون بودند که در نهایت ۸۶ پرسشنامه به محقق بازگردانده شد. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه محقق ساخته که روایی آن توسط اساتید مدیریت ورزشی و پایایی آن از روش آلفای کرونباخ (۹۸۸/۰) تایید گردید، استفاده شد. پرسشنامه مربوطه از ۳۶ سوال در چهار طبقه که سهم هر طبقه نه سوال بود تشکیل شد.در بخش نخست، تجزیه و تحلیل توصیفی داده ها در قالب جداول توزیع فراوانی صورت گرفت. در بخش دوم، برای تحلیل داده ها و آزمون فرضیات از روش های آمار استنباطی (میانگین یک جامعه (آزمون t) و فریدمن (Friedman Test)) استفاده گردید.یافته ها: یافته های پژوهش نشان داد، از بین عوامل فردی، عدم تخصص مدیران و نداشتن تجربه، از بین عوامل عملکردی، نبود یک سیستم جامع برای ارزیابی عملکرد مدیران و داشتن انگیزه های غیر ورزشی، از بین عوامل سازمانی، نتیجه گرایی و نبود شایسته سالاری و در نهایت از بین عوامل محیطی، ورود افراد سیاسی به مدیریت فوتبال و عدم استقلال ورزش از دولت مهمترین عوامل موثر بر عدم ثبات مدیریت بوده اند. نتیجه گیری: رتبه بندی کلی عوامل نشان داد که عوامل سازمانی با میانگین (۳۱/۳ ) بیشترین و عوامل فردی با میانگین (۰۳/۱ ) کمترین تاثیر را بر بی ثباتی مدیران داشته اند.

واژه های کلیدی: مدیریت, عدم ثبات مدیریت, باشگاه, فوتبال, لیگ برتر