محمد زین العابدین - دانشجوی دکتری تاریخ اهل بیت، جامعه المصطفی العالمیه. (از کشور هندوستان)

دولت های شیعی در سراسر شبه قاره هند از جمله مناطق کشمیر، جنوب هند، اوده و بنگال از قرن هشتم هجری قمری آغاز گردید و به قرن سیزدهم به اوج خود رسید. سلسله دولت های شاهان کشمیر، دولت های جنوب هند، دولت اوده و دولت نوابین مرشد آباد در بنگال، عمده دولت هایی هستند که در مناطق شبه قاره هند حکومت نمودند و خدمات چشم گیری را در این راستا انجام دادند. عمده فعالیت، امتیازات و ویژگی های دولت های مذکور می توان تبلیغ اسلام، نشر آثار و جلسات علمی، دعوت از علمای عرب و ایرانی، روابط خوب با دیگر ادیان و مذاهب منطقه و خدمات موقوفاتی امور خیریه برشمرد. از عوامل اصلی گسترش دولت های شیعی در سراسر هندوستان، تبلیغ مبلغان، علماء و بازرگانان عربی و ایرانی بوده است. پژوهش حاضر سعی دارد با روش توصیفی – تحلیلی به فعالیت ها، علل افول دولت های شیعی و اختلافات ایشان بپردازد.

شیعه, هند, دولت شیعه, شاهان کشمیر, دکن, اوده, بنگال و نوابین