پروانه رضایی - کارشناسی ارشد الهیات و معارف اسلامی دانشگاه آزاد اسلامی واحد آزادشهر

بسیاری از دانش آموزانی که در مقایسه با همکلاسی هایشان در کلاس غیر فعال اند، از نظر آموزشی و اجتماعی از رفتار مناسبی برخوردارند، اما نسبت به دیگر دانش آموزان آرام تر بوده، از انجام کار با دیگران سرباز می زنند. بعضی از این دانش آموزان به درجات مختلف، با مشکل خجالتی یا گوشه گیر بودن مواجه اند و عده ی کمی از آن ها ممکن است به سمت اسکیزوفرنی سوق پیدا کنند. این مقاله به عنوان حدواسط این دو گروه از دانش آموزان را مدنظر قرار داده است، دانش آموزانی که معمولا به عنوان بچه های خجالتی (فاقد اعتماد به نفس و نگران از نظر اجتماعی) یا گوشه گیر (کسانی که حاضر جواب نیستند، تمایلی به برقراری ارتباط ندارند و خیالبافند) شناخته می شوند. همانطور که می دانیم هرجا که انتظارات اجتماعی جدید مبهم باشند، درجاتی از خجالت کشیدن، طبیعی است. اما خجالتی بودن وقتی تبدیل به یک مشکل می شود که صرفا وابسته به موقعیت نبوده، بلکه اختیاری باشد؛ تا جایی که به فرد برچسب زده شود. به ویژه در موقعیتی که این فرد برچسب را پذیرفته، آن را درونی کند، ممکن است الگوی جامعی از خجالتی بودن در او ایجاد شود و علائم دیگری مثل : اعتماد به نفسدر ورود به موقعیت های اجتماعی و ناراحتی و سرباز زدن از ظاهر شدن در حضور دیگران، در وی ظاهر گردد.

کم رویی، خجالتی، دانش آموزان