تاثیر تنش خشکی و محلول پاشی سولفات روی بر عملکرد و خصوصیات مورفولوژیک آفتابگردان

تنش خشکی در بسیاری از مناطق ایران، عملکرد آفتابگردان را تحت تاثیر قرار می دهد، بنابراین مدیریت آبیاری در مزرعهبه منظور کاهش اثرات ناشی از کمبود آب ضروری به نظر می رسد. این آزمایش در سال زراعی 89-90 در مزرعهتحقیقاتی دانشگاه آزاد بیرجند در قالب طرح اسپلیت پلات با 3 تکرار انجام شد که تیمارهای اعمال شده شامل سطوح چهارگانه تنش خشکی (1)I: آبیاری کامل، (2)I: قطع آبیاری در مرحله رویشی، (3)I: قطع آبیاری در مرحله زایشی، (4)I; قطع آبیاری در مرحله رویی و زایشی) بعنوان فاکتور اصلی و سطوح سه گانه سولفات روی (1)znک بدون محلول پاشی، (2)zn: محلول پاشی با غلظت 0/5 درصد، (3)zn: محلول پاشی با غلظت 1 درصد) به عنوان فاکتور فرعی در داخل کرت ها قرار گرفتند. محلول پاشی سولفات روی در دو مرحله (دو هفته قبل از گلدهی و دو هفته بعد از گلدهی) انجام شد. نتایج نشان داد که صفات قطر طبق، ارتفاع ساقه، قطر ساقه، وزن هزار دانه و عملکرد دانه اختلاف معنی داری در تیمار شاهد نسبت به تیمارهای تنش داشتند. همچنین نتایج نشان داد که تیمارهای محلول پاشی صفات مورد بررسی را به طور معنی داریافزایش دادند. در صفت عملکرد دانه اثر متقابل نیز معنی دار بود. بنابراین تحت شرایط تنش خشکی محلول پاشی سولفات روی با غلظت یک درصد خسارت ناشی از تنش را کاهش می دهد.

Keywords:

آفتابگردان , ارتفاع ساقه , عملکرد دانه , محلول پاشی , وزن هزار دانه