مهکامه رضائی سلیم - دانشجوی کارشناسی ارشد طراحی شهری، دانشگاه علم و صنعت ایران
مصطفی بهزادفر - استاد گروه شهرسازی، دانشکده مهندسی معماری و شهرسازی دانشگاه علم و صنعت ایران

در طول تاریخ ، همواره تابآوری شهرها پس از هر بحران مورد توجه قرار گرفته است . اپیدمی ها و بیماری های همه گیر از جمله بحرانهایی هستند که نقش مهمی در تاریخ شهری داشتند. طرح جان اسنو بعد از همه گیری وبا در لندن، طرح هوسمان برای پاریس و طرح المستد برای سنترال پارک نیویورک همگی از مواردی هستند که در راه سلامتی شهروندان و بهبود وضعیت بهداشتی شهرها قدم برداشتند. بعد از همه گیری ویروس کرونا، آنچه حائز اهمیت است توجه دوباره به ساختار شهرها و فضاهای شهری است . در عصر امروز با ارتقای تابآوری فضای شهری در برابر کووید-۱۹، می توان زندگی شهری را به پیکرهی شهرها بازگرداند و موجب ارتقای سلامت شهری شد. آنچه از تجارب جهانی در مواجهه با یک بحران به دست می آید می تواند برای شهرسازی پس از کرونا (پست -کووید) مفید باشد. لذا پژوهش پیش رو با بررسی تجارب کشورها در مقیاس فضای شهری ، سعی در استخراج مولفه ها و راهکارهای طراحانه ای دارد، که کاربست آنها در آیندهی شهرها ضروری است . یافته های این پژوهش نشان می دهد تجارب خارج از کشور، با پروژههای تاکتیکی ، کم هزینه و حداقلی ، و یا پروژههای طراحی صفر تا صدی مانند طراحی بوستانها سعی در بازگرداندن زندگی به شهرها داشته اند. همچنین تنوع و گوناگونی در فضاهای شهری و دسترسی به امکانات نیز از مواردی بوده است که به ارتقای تابآوری فضاهای شهری کمک کرده است . در ادامه ی این پژوهش ، راهکارهایی به منظور خلق فضای شهری تابآور ارائه می شود که نتایج آن می تواند برای طراحان، برنامه ریزان و مدیران شهری مفید واقع شود.

فضای شهری ، تاب آوری شهری ، کووید-۱۹، تجارب جهانی ؛