ندا محمدی - Department of Emergency Medicine, Urmia University of Medical Sciences, Urmia, Iran
سحر پاریاب - School of Nursing, Aliabad Katoul Azad University, Aliabad Katoul, Iran
امید گرکز - Department of Epidemiology, Shahroud University of Medical Sciences, Shahroud, Iran
شیوا رضوی - Department of General Practitioner, Urmia University of Medical Sciences, Urmia, Iran
حمید رضا مهریار - Department of Emergency Medicine, Urmia University of Medical Sciences, Urmia, Iran

زمینه و هدف: مدیریت زخم بیماران ترومایی از اقدامات مهم و شایع در بخش اورژانس است. به دنبال تروما، تغییرات همودینامیک و متابولیکی در بدن ایجاد می شود که گاهی بسیار پیچیده بوده و حتی با وجود مراقبت زیاد، عوارض و مرگ و میر زیادی را به دنبال دارند. مطالعه حاضر با هدف بررسی عوامل خطرزای زخم های مدیریت شده در بیماران ترومایی مراجعه کننده به بخش اورژانس بیمارستان امام خمینی ارومیه انجام شده است. روش ها: این مطالعه به صورت توصیفی- تحلیلی در بازه زمانی از اول مهر ۱۳۹۸ تا ۲۹ اسفند ۱۳۹۸ بر روی تمام بیماران ترومایی مراجعه کننده با زخم به اورژانس بیمارستان امام خمینی ارومیه به صورت سرشماری انجام شد. داده ها با استفاده از چک لیستی که شامل مشخصات جمعیت شناختی، بیماری های زمینه ای، مشخصات زخم و نحوه مدیریت زخم بیماران از نظر بروز عوارض و بهبودی در ماه ششم با توجه به معیار اسکار ونکوور جمع آوری شد. یافته ها: از ۳۵۰ بیمار مورد مطالعه، ۲۶۴ (۴/۷۵ درصد) مرد بودند و میانگین سنی بیماران ۱/۱۱±۳/۳۷ سال بود. شایع ترین عارضه عفونت (۹ درصد) و التهاب اطراف زخم (۵ درصد) بود. مصرف سیگار (P<۰.۰۵)، دیابت (P=۰.۰۳) و آلوده بودن زخم (P=۰.۰۳) با بروز عفونت ارتباط داشت. پروفیلاکسی آنتی بیوتیکی (P=۰.۰۲) و تمیز نگه داشتن زخم نیز با کاهش بروز عارضه عفونت مرتبط بود (P=۰.۰۱). میانگین درجه زخم در بدو مراجعه بیماران ۳/۲±۴/۶ و پس از ۶ ماه۶/۱±۱/۳ بود؛ ارزیابی آماری نشان داد که کاهش معناداری در درجه زخم ها پس از شش ماه روی داده است (P=۰.۰۰۱). نتیجه گیری: دیابت و سیگار کشیدن ریسک فاکتورهای مشترک بروز عارضه عفونت و کاهش بهبودی زخم هستند.

Wound, Emergency, Risk Factors, Trauma Patients, زخم, اورژانس, عوامل خطر زا, بیماران ترومایی