رضا جمشیدی - ۱- کارشناس شهرسازی واحد فنی و شهرسازی منطقه شش شهرداری شیراز و کارشناس ارشد سازه، شیراز، ایران

برنامه ریزی و مدیریت فضاهای شهری نیازمند اطلاعات دقیق فضایی در زمان های متوالی از طرح تغییرات کاربری های اراضی شهری است. پایش این تغییرات برنامه ریزان و تصمیم گیران اطلاعات مورد نیاز را درباره وضعیت فعلی توسعه و تغییرات رخ داده، نمایان می سازد و GIS ابزار اساسی جهت تجزیه و تحلیل علمی این تغییرات و داده های پوشش سطح زمین بوده که زمینه مدیریت مورد نیاز را فراهم می کند. امروزه مدیران شهری قادرند با به کارگیری سیستم های اطلاعاتی نوین از جمله سیستم اطلاعات جغرافیایی GIS به سهولت در زمینه مسایل مختلف شهری تصمیم گیری کنند و این در حالی است که تصمیمات اتخاذ شده به دلیل پشتیبانی یک سیستم هوشمند بسیار قوی از ضریب اطمینان بسیار بالایی برخوردار است. در این تحقیق با معرفی ارزیابی تاثیر کاربرد GIS بر مدیریت کارآمد شهری در کلانشهر شیراز، توسط تحلیل سلسله مراتبی(AHP) با مدل SPSS و ExpertChoice جهت رتبه-بندی و شناخت مهمترین فاکتورها پرداخته شد. نتایج این پژوهش نشان داد که رتبه بندی فاکتورهای هفت گانه در کاربرد GIS بر مدیریت کارآمد شهری در کلانشهر شیراز ، به ترتیب ۱. سازماندهی سیستم حمل و نقل و کنترل هوشمند ترافیک، ۲. بهترین مکان برای دفن زباله های شهری، ۳. مدیریت مکانی و زمانی جمعیت و به دنبال آن خدمات بهینه به جامعه شهری، ۴. تهیه نقشه های پارک هاو فضای سبز شهری، ۵. مکان یابی اقتصادی و آمایش فضاها و المان های شهری، ۶. مدیریت بحران جهت پیش گیری حداکثر از خسارات ناشی از حوادث طبیعی و ۷. تهیه نقشه هایی جهت تعیین مناطقی با اولویت بالا برای ایستگاه های اضطراری می باشند.

کلمات کلیدی: مدل ارزیابی جغرافیایی، طرح های شهرسازی، مدیریت فضاهای شهری، شهرداری، تغییرات کاربری اراضی.