باقر باقرپور - کارشناسی ارشد عمران گرایش سازه (مدیر بخش شهرسازی)
مجید محمدی - کارشناسی ارشد معماری گرایش معماری (معاونت شهرسازی)
آمنه رخش ماه - دانشجوی دکترای شهرسازی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد اهواز، اهواز، ایران

شهر یاسوج مثل دیگر شهرهای کشور دارای مسکن مهر است و عدم توانایی حومه ها و محلات شهری در ایجاد و شکل گیری فضاهای اجتماعی برای ساکنان خود مسبب ایزوله شدن افراد و خانواده ها شده است. شهروندان همدیگر را فقط در پیاده رو ها می بینند در حالی که نسبت به گذشته روابط چهره به چهره و دورهمی کاهش یافته و فعالیت ها و کنش های متقابل اجتماعی از زندگی حذف شده است. پژوهش حاضر با هدف شناسایی اثر گذاری معیارها و شاخص های تعاملات اجتماعی بر ساکنان مسکن مهر در دستور کار قرار گرفته است. این پژوهش ازنظر هدف کاربردی و از حیث روش تحلیلی-توصیفی است. روش گردآوری اطلاعات و داده های اولیه به صورت کتابخانه ای- اسنادی (بررسی مقالات، پایان نامه ها، اسناد فرادستی و...) است. بر اساس فرمول کوکران ۳۸۳ به دست آمد که از بین جامعه دانشگاهی ۳۰ نفر و از بین ساکنان بومی ۵۰ نفر به صورت تصادفی ساده مورد پرسش قرار گرفت. برای تبدیل ابعاد کیفی موضوع به داده های کمی از طیف سنجش لیکرت و برای سنجش روایی تحقیق از ضریب آلفای کرونباخ بهره گرفته شد. روایی و پایایی پرسشنامه ۹۴۰. به دست آمده است که همبستگی دیدگاه نمونه آماری را نشان می دهد. درنهایت، نتایج پرسشنامه با فن دیمتل مورد تجزیه وتحلیل قرار گرفت. نتایج تحقیق نشان می دهد به دلیل جامعیت و قابلیت دسترسی برای همه می توانند برقرار کننده عدالت اجتماعی باشند و فعال نمودن این فضاها برای جذب اقشار مختلف جامعه موجب هم بستگی، پیوند اجتماعی و هم چنین ایجاد مکانی برای تولید و تکثیر فرهنگ می گردد.لذا توجه به کیفیت کالبدی و عملکردی چنین فضاهایی در جهت افزایش تعاملات جمعی و هم چنین تعریف و خلق رویدادهای مختلف فرهنگی و اجتماعی از سوی طراحان در فضاهای عمومی می تواند به القای حس تعلق خاطر و ایجاد خاطرات جمعی مشترک و بازیابی هویت جمعی شهروند در شهر کمک کند.

تعاملات اجتماعی، مسکن مهر، شهر یاسوج، روابط اجتماعی