علی محمدی - عضو هیئت علمی دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم تحقیقات تهران، ایران
سمیه صالحی - دانشجوی دکترای مدیریت محیط زیست، دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم تحقیقات تهران، ایران
مهران خالصی - دانشجوی دکترای مهندسی محیط زیست (آب و فاضلاب)، دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم تحقیقات تهران، ایران

در کشورهای در حال توسعه، مانند ایران، مسائل زیست محیطی بیش از آنکه جنبه ی فنی داشته باشد دارای جنبه های اجتماعی –فرهنگی می باشد. بنابراین هدف اصلی حفاظت محیط زیست در رابطه با محیط اجتماعی، افزایش آگاهی های زیست محیطی در سطحجامعه و تغییر در بینش اجتماعی و تقویت فرهنگ زیست محیطی می باشد. هدف اصلی پژوهش حاضر، بررسی رابطه استفاده ازبرنامه های تلویزیون با گرایش به حفظ محیط زیست بین شهرواندان شهر تهران میباشد تا بتوان راهکارهایی جهت ارتقای کمی وکیفی برنامه های تلویزیون به عنوان یک رسانه ی ارتباط جمعی برای افزایش آگاهی و علاقه ی شهروندان در جهت بهینه عمل کردن وحفاظت از محیط زیست ارائه نمود. برای اجرای تحقیق، از فن "پیمایش" استفاده شد. جامعه آماری پژوهش شهروندان ۱۸ سال بهبالای مناطق ۲۲ گانه شهر تهران بود. حجم نمونه ها بر حسب فرمول کوکران ۳۸۴ نفر شد. که طی آن در هر منطقه تعدادی پرسشنامهبه صورت تصادفی بین شهروندان توزیع گردید و همین طور از نرم افزار SPSS۲۶ برای تجزیه و تحلیل داده ها استفاده شد. پایاییپرسشنامه با استفاده از «ضریب آلفای کرونباخ» بررسی و برابر ۰/۸ تعیین شد. ضریب همبستگی پیرسون برای بررسی رابطه بینمتغیرها، رگرسیون خطی نیز برای بررسی فرضیات تحقیق بکار رفت. نتایج تحلیلی پژوهش نشان داد، برنامه های تلویزیونی با محتوایزیست محیطی بخوبی میتوانند درارتقا، آگاهی افراد بالغ شهر تهران برای حفظ محیط زیست موثر واقع شوند و تلویزیون به عنوانرسانه ملی میتواند تاثیر معناداری بر حفاظت از محیط زیست از سوی شهروندان داشته باشد. «اولویت انتخاب» برنامه های زیست محیطی تلویزیونی، درمیان شهروندان تهرانی، برنامه های زیست محیطی" خبری- مستند و برنامه های شاد " بود. برنامه های تلویزیونی با محتوای" هنری- سرگرمی- و مناسبت های زیست محیطی" کمترین مخاطب را درجامعه آماری تحقیق داشتند.

محیط زیست، رسانه تصویری، تلویزیون، آگاهی